คำโปรย
คนบางคน กว่าจะรู้คุณค่าของสิ่งที่เคยทิ้งขว้าง ก็ต่อเมื่อไม่มีสิ่งนั้นอยู่ข้างๆ อีกต่อไป...
พาทิศ ไม่เคยคิดจะรักแม่ของลูก ที่ยอมจดทะเบียนสมรสก็เพราะเขาพลาดท่าทำหล่อนตั้งท้อง เดือนอ้าย เพราะความรักที่มีให้แก่พาทิศอย่างท่วมท้น ทำให้หล่อนยอมทนต่อสายตาดูแคลนของคนรอบกาย ยอมอดทนต่อความเย็นชาของผู้เป็นสามี ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เขาเห็นคุณค่า
แต่ท้ายที่สุดก็ได้เรียนรู้ว่าความดีที่เพียรสร้างไม่มีวันทำให้เขาหันมามองและรักหล่อนได้อย่างที่หวัง เมื่อเขาพาใครอีกคนก้าวเข้ามาในชีวิต ความเย็นชา
จึงเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขามอบไว้ให้หล่อนในวันที่จรดปลายปากกาลงบนทะเบียนหย่า...