โปรย...อาณัติเสน่หา
เมื่อทิพย์วารียอมตกลงเป็นผู้หญิงของอาณัติ เธอก็ต้องปฏิบัติตามกฎของเจ้าชีวิต หนึ่ง...ห้ามรักแต่ต้องภักดี สอง...ห้ามยุ่งกับผู้ชายคนอื่นจนกว่าเขาจะคืนอิสระให้ และข้อสุดท้าย ห้ามท้องอย่างเด็ดขาด อาณัติจะทำอย่างไรเมื่อรู้ว่าผู้หญิงของเขากำลังทำผิดข้อตกลง! “ยั่วแบบนี้อยากโดนอีกใช่ไหม” อาณัติถามเสียงดุ “ไม่ใช่ค่ะ น้ำทิพย์แค่จะบอกคุณว่า...ดีกันนะคะ” “อือ” คนถูกง้อตอบรับในลำคออย่างเสียไม่ได้ คนตามง้อแม้จะรู้สึกหมั่นไส้ผู้ชายขี้เก๊ก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากหอมแก้มสากด้วยไรเคราของเขาอย่างเอาใจ “เธอดื้อขึ้นทุกวันเลยรู้ตัวไหมน้ำทิพย์” ‘คุณก็เหมือนกัน ยิ่งแก่ก็ยิ่งขี้โมโห’ ทิพย์วารีตอบโต้อาณัติแค่เพียงในใจ เพราะถ้าหากปล่อยคำพูดเหล่านั้นหลุดออกมาละก็ เธอจะต้องถูกเขาลงโทษคาโซฟานี้แน่ๆ ดังนั้นเมื่อเจอสถานการณ์แบบนี้เธอก็ต้องแก้ให้ถูกทาง “รู้ค่ะ น้ำทิพย์จะพยายามไม่ดื้อกับคุณอีกนะคะ” “ก็ลองดื้อกับฉันอีกสิ”
++++++++++++
โปรย...นางบำเรอชั่วคราว
เพราะความจำเป็นบีบบังคับ ทำให้ จินดาหรา ยอมขายศักดิ์ศรีให้กับ ธรรศ แต่ทำไมเขาจะต้องโมโหและเกรี้ยวกราดราวกับว่าเธอจะมาจับเขาทำสามี! “ยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้น ถอดเสื้อผ้าแล้วมาลงอ่างกับผมสิ” “ถะ...ถอดเสื้อผ้าเหรอคะ” จินดาหราทวนถาม กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคออย่างยากลำบาก “ผมบอกชัดเจนแล้วนะจินดาหรา อย่าให้ผมต้องพูดซ้ำ” น้ำเสียงเข้มๆ ค่อนไปทางดุและสีหน้าขึงขังของธรรศที่บอกถึงความรำคาญ ทำให้จินดาหรารู้สึกอัดอั้นจึงอดไม่ได้ที่จะตัดพ้อต่อว่า “ทำไมคุณจะต้องพูดเสียงดังและทำหน้าดุใส่ฉันด้วยล่ะคะ ฉันมาขายร่างกายให้คุณนะ ไม่ได้มาให้คุณดูถูกเหยียดหยามและเอ็ดเอาๆ แบบนี้ พูดจากับฉันดีๆ ก็ได้” ‘นั่นสิ...ทำไมเราจะต้องแสดงท่าทีหงุดหงิดไม่พอใจกับการตัดสินใจของเธอด้วยล่ะ’