แม่หม้ายวัยกระเตาะ,ผู้แต่ง,มณีกานต์

 

เรื่อง #แม่หม้ายวัยกระเตาะ 

 

ผู้แต่ง #มณีกานต์ #นิยายทำมือ โรมานซ์20+++

 

สั่งซื้อ ไลน์เบอร์ร้าน 080 419 22 51

 

เฟซร้าน Booksyourlikeshop Morgana

 

เพจร้าน Booksyourlikeshop.com

 

เวบร้าน www.booksyourlikeshop.com

 

คำโปรย

 

แม้จะรู้ตัวว่าด้อยค่าไม่คู่ควร แต่กับความเอาใจใส่ดูแลที่เขามีให้ ทำให้หล่อนหลงรักเขาจนหมดหัวใจ

........................ วีรวัฒน์ & นิรดา

ปัดโธ่เอ๊ย เขายังหนุ่มยังแน่นเต็มตัว ลูกเมียก็ยังไม่มี โดนเด็กหน้าใสเรียกน้า รู้สึกแก่กว่าวัยไปสักสิบปีขึ้นมาอย่างไรชอบกล แล้วยังจะสิ่งที่ได้ยินเต็มๆ หูเมื่อครู่นี้อีก ลูก...ลูกอย่างนั้นหรือ? เด็กสาวหน้าอ่อนขนาดนั้น แถมยิ้มหวานมากด้วย แต่เด็กแค่นั้น นั่นหล่อนมีลูกคาโรงเรียนกันขนาดนี้เชียวหรือ นี่แอบไปแซ่บกันตั้งแต่อายุเท่าไหร่กันเชียว

หัวยังเท่ากำปั้นริทำตัวเหลวไหล... แต่ก็อย่างว่า ตัวเขาเองยังเสียซิงตั้งแต่ม.ต้น นับประสาอะไรกับคนน่ารักอวบอัดน่าฟัดขนาดนั้นจะเหลือรอด เฮ้อเขาอยากจะบ้าตาย นี่เขาดูเหมือนคนมีอายุเกินไปหรือไง?

คิดไปหน้ายุ่งไปด้วยความสับสนว้าวุ่นใจ เพราะความผิดหวังลึกๆ ที่เกิดขึ้นแบบที่เขาก็ไม่ทันรู้ตัว ทำให้เขาพาลเครียดไปหมด ก่อนจะหันกลับไปเห็นเงาสะท้อนตัวเองในกระจก หน้าร้านเวดดิ้ง ที่ด้านในมีชุดไทยในหุ่น ทั้งชุดเจ้าสาวฟูฟ่อง ตั้งเรียงรายโชว์อยู่เต็มแน่น

ภาพสะท้อนจากกระจกตรงหน้า คือหนุ่มร่างสูงใหญ่ในชุดเรียบง่ายใส่สบาย เสื้อยืดกางเกงยีนส์รองเท้าสวมง่ายๆ ก็ไม่ได้ดูเหมือนลุงเหมือนน้านะเออ... ออกจะ...หล่อ...

……………………..ศรัณ & พริมา

ศรัณ โอภาสิรี เขาคือผู้ชายอันตราย คือคนที่หล่อนไม่ควรจะยุ่งเกี่ยวด้วยมากที่สุด ในบรรดาเพื่อนรักของพี่ชาย คนแสนดีที่เธอไว้เนื้อเชื่อใจ เคยคิดจะมอบหัวใจและทั้งชีวิตให้ดูแลอย่างราเชน คนที่พ่อแม่และพี่ชายหล่อนมองว่าแสนดีที่หนึ่งอย่างนั้น เขายังเลวระยำทำเรื่องลับหลังหล่อนได้อย่างน่ารังเกียจได้ลง แล้วกับผู้ชายที่ดูร้ายกว่าราเชนเป็นร้อยเท่าพันเท่าอย่างพี่รัณ...

“ตกลงริมาจะกลับบ้านใช่ไหม พี่จะได้ไปส่ง”

“ริมาอยากไป...ไปกับพี่รัณค่ะ”

“แน่ใจ?”

“พี่รัณไม่ถามหรือคะ ว่าริมา...”

“อยากบอกพี่ก็จะฟัง...พี่มีเวลาให้ริมาทั้งคืน...หรือมากกว่านั้นถ้าเราอยากได้”

“ทั้งคืนหรือคะ?”

“ก็แล้วแต่เรา อยากจะอยู่นานแค่ไหนก็เท่านั้น พี่ตามใจริมา” คนพูดหันมาสบตาคู่โตของสาวน้อยข้างกายนิ่ง “จะโทรไปบอกไอ้วีก่อนไหม?” 

“...” พริมากะพริบตาปริบๆ ก่อนจะส่ายหน้าไปมา ขณะที่สายตายังจ้องหน้าสบตากับเขานิ่งไม่หลบหลีก ระหว่างพี่ชายหล่อนกับศรัณ สองหนุ่มเคยเป็นเพื่อนรักเพื่อนซี้ ที่รู้ไส้รู้พุงกันเป็นอย่างดีมาตั้งแต่สมัยยังเป็นนักเรียนม.ปลาย จนกระทั่งเรียนจบ แล้วแยกย้ายห่างกันไปหลายปี ไม่รู้ตอนไหนที่ความสัมพันธ์ของเพื่อนและพี่ชายดูจะห่างจากกันไป 

“แน่ใจใช่ไหม?”

“คะ?”

“ริมาจะไปกับพี่ ไอ้วีรู้คงเต้นเป็นผีเข้า”