ภุมรินร้อยเล่ห์,ผู้แต่ง,แสงสิตางค์,หนังสือใหม่,นิยายทำมือ

รับไปสิน้ำผึ้ง เงินของคุณ คุณให้ความสุขกับผมในวันนั้น แต่คุณยังไม่ได้รับค่าตอบแทนเลยนะ รับมันไปสิ เงินก้อนนี้ผมยกให้” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเย็น มองร่างบางของคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า ด้วยสายตาที่แสนจะเย็นชา

ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างกับคำพูดของเขา มองใบหน้าคมคายของคนตัวสูงใหญ่ อย่างไม่เคยเห็นมาก่อน!!

“เงินที่เธอได้ขโมยไป เงินก้อนนี้ที่เขายกให้ เธออาจจะยังไม่ได้รับมันก็จริง แต่ทำไมถึงต้องพูดถากถางทำร้ายความรู้สึกของเธอเช่นนี้ด้วย” ดวงตาคู่สวยเริ่มจะแดงก่ำ เจ็บปวดเหลือเกินกับคำพูดของเขา

“คุณชอบเงินไม่ใช่หรือ น้ำผึ้ง อย่าปฏิเสธมันเลยนะ มันจะทำให้คุณและน้องๆ สบายขึ้น” ภูบดินทร์แสยะยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว

ดวงตาคู่สวยมองคนตรงหน้า ที่ทำท่าทางราวกับว่าไม่เคยรู้จักกัน เขาเย็นชากับเธอมากเหลือเกิน ไม่ใช่คุณดิน คนที่แสนจะอบอุ่นและนุ่มนวลกับเธอในวันนั้น ไม่เหมือนคนที่เธอเคยรู้จักเลยแม้แต่สักนิดเดียว

เขาคงจะเบื่อ... เบื่อเธอแล้วสินะ!!