“ฮือ...หยุดนะคะคุณวายุ ฉันไม่เต็มใจจะเป็นของคุณ... และไม่คิดอยากเป็นของเล่นใคร”
มือข้างหนึ่งโอบรัดสะโพกงามงอนเพื่อทัดทานการดิ้นขลุกขลักหวังการหลบหนี ในขณะที่หน้าสวยหวานของเธอถูกล็อคไว้จากอุ้งมือใหญ่ด้านท้ายทอย... วายุไม่หยุดเว้นจังหวะให้เธอได้หายใจ ถาโถมความรู้สึกอัดอั้นที่บ่มเพาะมาเนิ่นนานบดเบียดร่างแข็งแกร่งกับเนื้อสาวหวานละมุนให้แนบแน่นที่สุดตามแรงปรารถนาที่ขับเคลื่อน
“ทำไม... ต้องรังแกกันด้วย” เมื่อปากร้อนเคลื่อนไปคลอเคลียอยู่ที่ลำคอขาวผ่อง ระรินก็ต่อว่าต่อขาน หวังจะให้เขาหยุดการกระทำที่สร้างความรัญจวนใจ จนร่างทั้งร่างแทบจะยืนไม่ไหว การต่อต้านที่พยายามอยู่ก็กำลังจะล้มเหลว
“ใครเขาอยากจะรังแกคุณ... ที่ทำทั้งหมดนี่ ก็เพราะว่าปกป้องของรักของตัวเองต่างหาก” เสียงครางต่ำอู้อี้ดังมาจากใบหน้าคม ที่ตอนนี้ลุกไล่คลุกเคล้าไปเบียดชิดติดอยู่ที่เนินอก ทุกครั้งที่ปากกระด้างและจมูกโด่งของเขาสัมผัสโดน ร่างทั้งร่างของเธอก็ถึงกับผวาเฮือก
“คุณคงลืมไปแล้วว่าสินะระริน ว่าใครเป็นเจ้าของที่แท้จริงของร่างคุณ”
“คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉัน... เราไม่ได้เป็นอะไรกัน และฉันไม่ได้เป็นของรักของใคร” พยายามผลักแขนกำยำ เพื่อหวังจะให้หลุดพ้นจากการกอดรัด แต่ยิ่งดิ้นเท่าไหร่ วายุก็กดน้ำหนักแขนลงสู่ตัวเธอเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น
“ถ้าคุณบอกว่าสิ่งที่เราทำๆ กันมาทั้งหมดยังบอกไม่ได้ว่าเราเป็นอะไรกัน นี่ไง...ผมก็กำลังจะทำมันอีกครั้ง... ผมสัญญา ว่ารอบนี้มันจะชัดเจนจนไม่ทิ้งคำถามค้างคาไว้ในหัวของคุณ ว่าเราเป็นอะไรกัน”
“ไม่... ฉันไม่ยอม”
”หยุดพูดจาคร่ำครวญได้แล้ว ยังไงซะ ชีวิตนี้คุณก็หนีผมไม่พ้น ไม่ต้องหวังไกลหนีไปถึงญี่ปุ่น แม้แต่เมืองไทยผมก็จะไม่มีวันให้คุณคลาดสายตา”
“คุณกำลังบีบบังคับฉัน” วายุหยุดการเล้าโลมลงชั่วขณะ เงยหน้าขึ้นจ้องมองเจ้าของน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น และร่างกายอ่อนปวกเปียก ที่ยังไม่ยอมจำนน
“มากกว่าบีบบังคับผมก็จะทำ และจะทำจนกว่าคุณจะยอมรับว่าคุณเป็นของผม ความจริงที่คุณจะปฏิเสธมันต่อไปไม่ได้อีกแล้ว” กำปั้นน้อยๆ ที่ถูกบังคับให้โอบกอดอยู่ด้านหลังเขาออกแรงประท้วง แต่แรงที่ส่งออกไปมันไม่พอจะทำให้ร่างหนาสะดุ้งสะเทือน หรือรู้สึกเจ็บแม้แต่นิดเดียว
+++++++++++++++++++++++
วายุ คีรีมาส ไม่เคยปราถนาอยากครอบครองผู้หญิงคนไหนมากเท่านี้มาก่อน ตลอดมาเขาไม่เคยอยากเก็บผู้หญิงคนไหนไว้ใกล้ตัวนานเกินความจำเป็น ยกเว้นก็แต่... เธอ ผู้หญิงที่แม้จะผ่านความหฤหรรษ์กับเขาแค่เพียงข้ามคืน แต่เธอก็ทำให้เขาตัดสินใจยื่นข้อเสนอใช้เงินซื้อความพึงพอใจให้กับตัวเอง
แต่เงินไม่สามารถซื้ออะไรได้ทุกอย่าง... แม้จะถูกบีบจากทุกทิศทางแต่สุดท้ายระรินก็เลือกที่จะหนีออกจากชีวิตเขาไปพร้อมกับความลับที่เธอปกปิดไม่ให้เขารู้
และในวันที่เธอกลับมา หัวใจรักเต็มเปี่ยมของวายุก็แปรเปลี่ยนกลายเป็นเคียดแค้นชิงชังไปเสียแล้ว เขาตอบโต้เอาคืนเธออย่างสาสมกับความใจดำที่เธอทิ้งเขาไป กว่าความลับอันยิ่งใหญ่ที่เธอปกปิดไว้จะถูกเปิดเผย เขาก็เกือบสูญเสียทั้งเมียและลูกของตัวเองไปอย่างไม่มีวันได้มันกลับคืน