นายพาผู้หญิงคนนั้นออกไปจากบ้านฉันแล้วก็ดี”ภัทรพลพูดไปทางโทรศัพท์ “พาออกไปแล้ว ..ไม่ต้องพากลับเข้ามาให้เป็นเสนียดบ้านฉันอีก” “หมายความว่าไงครับ”อัทธยุทธิ์ต้องการความกระจ่าง “ก็หมายความว่า ..ฉันรังเกียจ เกลียด และขยะแขยงผู้หญิงคนนั้น ชัดเจนพอหรือยัง” “ครับ ชัดเจน”อัทธยุทธิ์กล่าว “งั้นถ้าพี่จบ ผมจะขอสานต่อเองก็แล้วกัน” “ก็แล้วแต่ สำหรับฉัน ผู้หญิงคนนั้นก็แค่ของเล่นชิ้นหนึ่ง แล้วก็ขอให้แกคิดแค่เพียงเท่านั้นด้วย ..ห้ามหลงรักแม่นั่นเชียว”ภัทรพลสั่ง “ถ้าแกจะแค่เล่นๆ หรือชั่วครั้งชั่วคราว ฉันก็ไม่ห้าม แต่ถ้าแกคิดจะจริงจัง บอกเลยว่าฉันไม่อนุญาต น้องสะใภ้ฉันจะต้องไม่ใช่คนที่เคยมีประวัติโสโครกอย่างแม่นั่น” “พี่พล ตอนนี้ผมขับรถ ไม่สะดวกคุย”อัทธยุทธิ์ตัดบท เพราะมั่นใจว่า เสียงโทรศัพท์ของเขา ดังพอที่คนนั่งอยู่ข้างๆ จะพอได้ยิน สกุณาน้ำตาไหล แต่ก็รีบยกมือเช็ด ถ้อยคำของภัทรพลที่ดังออกมาจากโทรศัพท์ของอัทธยุทธิ์แว่วเข้ามาในหู แม้จะไม่ดังมากเท่าไหร่ แต่ก็พอจะได้ยินว่าเขาพูดกับน้องชายอย่างไร นั่นเองจึงทำให้เธอน้อยใจ เสียใจ เขาขยะแขยงเธอคนเดียวไม่พอ ยังบังคับให้อัทธยุทธิ์รังเกียจเธอด้วยอีกคน