รวมส่งแฟลช ฝากลมมาห่มรัก,ผู้แต่ง,ลอมชอม ใหม่ทำมือ สนุกคะ

คำโปรย

เรื่องราวความรักของหนุ่มสาวคู่หนึ่งที่มีอุดมการณ์อันแรงกล้าที่จะทำประโยชน์ให้บ้านเมืองและสร้างประโยชน์ให้ผู้อื่น การเดินทางของความรักผ่านที่ช่วงเวลาเคี่ยวกรำเขาทั้งคู่ให้เติบโต เรียนรู้ไปด้วยกันผ่านพายุร้อนลมแรงและแดดเผา แต่ด้วยหัวใจรักที่ซื่อตรงและมั่นคง พระพรหมจึงดลบันดาลให้ หัวใจรักของเขาและเธอได้อยู่เคียงข้างกันชั่วนิรันดร์....

            "บางทีป่าหน้าฝนก็ไม่ใช่สถานที่ ที่คุณจะมาเดินเล่นนะ" วินพูดขึ้นดัง ๆ ข้างหลังเธอ

            "ฉันคิดว่าฉันมีสิทธิ์จะเดินเล่นไปไหนมาไหนได้ตามอำเภอใจนะ เพราะที่นี่ก็ไม่ได้มีป้ายปักไว้ว่าห้ามคนเข้า" เธอรวนกลับ "และคุณก็ไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน เราไม่ได้เป็นอะไรกันนอกจากแค่คนรู้จัก"

            "โอเค ผมรู้ว่าป่านี้ไม่ใช่เขตหวงห้ามแต่ฝนกำลังจะตกถ้าคุณไม่อยากเดือดร้อนก็กลับลงไปกับผม และขอโทษด้วยที่ออกคำสั่งกับคุณ" เขายอมถอยให้คนดื้อก้าวหนึ่ง

            "ฉันดูแลตัวเองได้ ตอนมาฉันก็เดินมาเองขากลับก็จะกลับเอง ถ้าคุณกลัวก็กลับไปก่อน โอเคนะ" พูดจบเธอก็หันหน้าไปมองน้ำตก ที่สาดความแรงเพิ่มขึ้นเหมือนความรู้สึกพวกเขาทั้งสองคน

เด็กดื้อ!! วินเริ่มโมโห ไม่รู้หรือไงว่าคนเขาเป็นห่วงมาพูดจายอกย้อนอยู่ได้ต้องให้พี่เหนื่อยอีกแล้วใช่ไหมมะลิ

            "แต่คุณต้องไปกับผมก่อนที่พายุจะมาในไม่กี่นาทีนี้" เขาร้องบอกแข่งกับเสียงน้ำตกที่สาดกระเซ็นสูงขึ้นเพราะลมหมุนที่เริ่มพัดโบกยอดไม้ให้สั่นไหวเสมือนมีมือยักษ์ที่มองไม่เห็นจับมันเขย่าไปมา

            "ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ไป ถ้าฉันจะไปก็จะไปคนเดียว คุณไม่ต้องมายุ่งมาสนใจคนอย่างฉันเราแยกทางกันเดินเถอะคุณวิน" เธอตะโกนออกไปและลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับเขา

            "ผมจะไม่ยอมเอาชีวิตมาทิังกับผู้หญิงพูดไม่รู้เรื่องแบบคุณ จะกลับหรือไม่กลับ" เขาส่งสายตาข่มขู่ ให้แม่เสือสาวเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจัดการขั้นเด็ดขาดเสียที

            "ฉันจะกลับก็ต่อเมื่อคุณไปให้พ้นหน้าฉันเสียที ไม่ต้องมายุ่งไม่ต้องสนใจไม่ต้องมาห่วง" มัลลิกาดีใจ ที่ฝนตกกระทบหน้าเพราะเธอสามารถซ่อนน้ำตาจากคนใจร้ายตรงหน้าได้อย่างแนบเนียน พี่ลมใจร้ายเหลือเกิน ใจร้ายมาก

            "ไม่ไปใช่ไหมได้ คุณไม่รู้หรอกว่าคนที่ท้าทายผมต้องโดนอะไร เตรียมตัวไว้ดี ๆ มัลลิกา!"