รักเราทแยงเตียง / ณิการ์ หนังสือใหม่ทำมือ

 

เปิดจองตั้งแต่วันนี้ – 8 มี.ค. 2560

คำโปรย รักเราทแยงเตียง

คำจำกัดความสำหรับ 5 เรื่องสั้นร้อนแรงคง

ไม่มีคำไหนมาบรรยายได้ดีเท่ากับได้อ่านได้เห็นเนื้อในความรักในครั้งนี้

.............ความรักมีหลายรูปแบบ แต่แบบไหนที่ว่าแน่ต้องแพ้ให้กับลีลารักร้อนของพวกเขา..........

............... ไม่ว่าจะมุมแหงนมุมเงยพวกเขาก็ทแยงได้หมด เพียงแค่ใจเชื่อมใจความรักก็เกิดขึ้นได้.............

แล้วเรามาลุ้นไปด้วยกันว่าความรักร้อนแรงของพวกเขาทั้ง 5 คู่จะเป็นเช่นไร

ใครจะเป็นคนฉุดพวกเขาจากเพลิงกามถ้าไม่ใช่คุณ คุณ และก็คุณเท่านั้นที่จะได้ครอบครองลีลารักร้อนสวาทในครั้งนี้

คิดหื่นเชิญเสพ

ณิการ์

มี 5 เรื่องสั้น ดังนี้

1.คืนข้ามปีเสียวซ่าน (ชลธิชา VS แดนไทย)

​โปรย

​“อ่า! ตื่นแล้วเหรอเมียจ๋า...สวัสดีปีใหม่ 2017 จ้ะ” ยิ้มกริ่มจ้องมองคนตัวเล็กที่กำลังขยับกายไปมาด้วยความเอ็นดู

​“ไอ้แดน” ร่างเล็กสะดุ้งตัวลุกขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อภาพทุกอย่างของคืนวานที่ผ่านมามันวิ่งเข้ามาในหัวเต็มไปหมด

​“อะไรเมียจ๋า...พูดไม่เพราะเลยนะมึงน่ะ” เอ่ยอย่างมีความสุข พร้อมกับตวัดแขนออกไปรวบร่างเล็กเปลือยเปล่านอนล้มทับมาบนร่างตน

 

2.หักดิบรักซาตาน (ชลธี VS คีรติ)

​โปรย

​“คีทำอะไร” เดินเข้ามาถามคนตัวเล็กใกล้ๆ ชลธียืนมองสาวเจ้าอยู่นานแล้ว อดไม่ได้จึงเดินเข้ามาถาม

​“คีจะตำน้ำพริกค่ะ แต่หาสากไม่เจอ” หาอยู่นานแล้วแต่ก็หาไม่เจอ ไม่รู้ว่าแม่บ้านเอาเก็บไว้ส่วนไหนของห้องครัว

​“จะหาทำไมสาก สากอยู่นี่ไง” พูดพร้อมกับดึงมือเล็กมาถูเป้ากางเกงตัวเอง

​คีรติหน้าแดงซ่านด้วยความเขินอาย เมื่อรู้ว่าสากของเขามันขยับได้ แถมยังดิ้นสู้มือเธอด้วย

​“ทำเป็นอาย ก็นอนกินนอนกอดมันทุกคืน” เดินย่างสามขุมเข้ามาหาคนตัวเล็กที่ยืนบิดตัวไปมาอยู่ในครัว

​“อือ! หอมจังเมียพี่ชล” พอมาถึงคนตัวเล็กก็อดก้มลงสูดกลิ่นกายของคีรติไม่ได้ กลิ่นดอกมะลิอ่อนๆ ทำให้เขาผ่อนคลายทุกทีที่ได้สูดดมมัน และยิ่งอยู่บนตัวของสาวเจ้าแล้วนั้นยิ่งทำให้ชื่นใจเข้าไปใหญ่

 

3.30 ยังแจ๋ว (นำทัพ VS ฌาณิการ์)

​โปรย

​“จะทำอะไรณิ”

​“เมื่อเมียมันพยศก็ต้องขี่ให้มันสงบ”

​แควก!

​กระชากชุดแซกสีชมพูอ่อนของจากคอให้ขาดถึงเนินออก ไม่สนว่าเธอจะดิ้นรนขัดขืน เมื่อตอนนี้ความโกรธของเขามันทะลุควันออกหูไปแล้ว อยากให้เขาต้องรุนแรงก็ไม่บอก เมื่อพูดดีๆ ไม่เข้าใจ เมื่อรักดีๆ ไม่ชอบ ชอบให้เป็นแบบนี้ได้ เมื่อไม่เห็นค่าความรักที่มีให้ก็ไม่สนใจอะไรแล้ว ตอนนี้ขอตักตวงความสุขและสั่งสอนให้สาสมใจหน่อยเถอะ

​“ปล่อยนะ กรี๊ดดด ปล่อยณินะพะ...พี่...อื้อ! อือ!”

​ปากหนาประกบปากเล็กแทบจะทันที เขาไม่อาจทนเสียงเล็กแสบแก้วหูของฌาณิการ์ได้อีกแล้ว เรียวลิ้นร้อนจาบจ้วงล่วงลึกเข้าไปในโพรงปากเล็ก สอดแทรกชอนไชไปตามไรฟันอย่างเอาแต่ใจ

​“โอ้ย! ” เป็นต้องร้องเมื่อคนตัวเล็กกัดลิ้นเขา จนต้องผละออกมาจากร่างเล็ก แล้วในจังหวะนั้นเองฌาณิการ์พลิกร่างตะเกียกตะกายหนี แต่ก็ไปไม่พ้นเมื่อมือใหญ่กระชากผมยาวสวยของเธอจากทางด้านหลังไว้

​“โอ๊ย! ปล่อยนะณิเจ็บ” เอี้ยวหน้ามามองคนตัวโตด้วยความโกรธแค้น อยากขยับอยากดิ้นหนีก็ไม่ได้ เมื่อถูกกระชากผมอยู่แบบนี้ มือเล็กยันร่างให้แอ่นไปตามแรงดึงของบุรุษแข็งแรงจากทางด้านหลัง

​“ฮึ! ทีอย่างงี้อ้อนวอน เจ็บแค่นี้ไม่ถึงตายหรอก” พร้อมกับกระตุกมือตัวเองให้เธอรู้สึกเจ็บหนังหัว และมันก็ได้ผล

​“โอ๊ย! ก็บอกว่าเจ็บไงเว้ย!...” ตะโกนออกมาด้วยความเจ็บ น้ำตาคลอเบ้า ปากอิ่มกัดปากตัวเองไว้แน่นเมื่อต้องฝืนทนความเจ็บในครั้งนี้

​เขาแลบลิ้นออกมาข้างนอกแล้วเอามือข้างที่ว่างมาแตะปลายลิ้นตัวเองดู ว่าสิ่งที่ตนสงสัยนั้นเป็นจริงไหม และมันก็จริงเมื่อสีแดงเปื้อนติดมือเขา

​“บ้าฉิบ! เลือด....”

​“เฮอะ! เลือดชั่วไง” ยิ้มเยาะด้วยความสะใจ เมื่อรู้ว่าตัวเองทำให้เขาเลือดออกได้

​“อย่าลำพองตัวไปเลยน้องณิ อย่าคิดว่าพี่จะดีเหมือนที่เห็น คนเราทุกคนย่อมมีด้านมืดเสมอ”

​ว่าแล้วก็คืบคลานขึ้นไปคร่อมทับร่างเล็กแต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือที่ดึงผมออก ส่วนมือที่ว่างก็บีบคางเล็กให้เอี้ยวหน้ามาทางตนแล้วจับบังคับให้แหงนเงยขึ้นมาสบตาคมกล้าของตน เมื่อเห็นดวงตาสวยเต็มไปด้วยน้ำตาปริ่มจะล้นออกมาหัวใจแกร่งก็กระตุกวูบไปชั่วขณะ แต่ก็ต้องปรับให้กลับมาเป็นสีหน้าเคร่งขรึมเหมือนเดิม ในเวลานี้เขาไม่ควรจะใจอ่อนกับม้าพยศอย่างฌาณิการ์

 

4.ร้าวรานเพราะรัก (แม่เลี้ยงมนปรียา VS ก้องฟ้า) 

​โปรย

​“ไม่รักช่างสิ ผมไม่แคร์ ไม่สนอะไรแล้ว ผมรู้แต่ว่าผมรัก ผมต้องการพี่”​

​“พี่ฉี่จะราดแล้วนะก้อง” เธอยกเรื่องนี้ขึ้นมาอ้างเพื่อให้บุรุษเหนือร่างปล่อยตน

​“ราดไปเลย ผมไม่รังเกียจพี่หรอก ผมรักทุกอย่างที่เป็นพี่” ผละออกมาจ้องหน้าสวย ก่อนจะปล่อยให้แขนสาวเจ้าเป็นอิสระ แล้วมือใหญ่ก็ถลกเสื้อของหญิงสาวขึ้นจนเปิดให้เห็นเต้างามที่ไม่มีชั้นในปกปิดไว้

​“อืม! สวยเหลือเกินเมียรักของผม อูว์!” ก้มลงจูบใต้ราวอกของสาวเจ้าแผ่วเบา มือใหญ่ค่อยๆ กอบกุมสัมผัสความอวบอูมนั้นของเธอเบาๆ บีบเคล้นไปมา

​“อะ! อย่านะก้อง ชูว์!” ร้องครางห่อปากด้วยความซ่านเสียว มือเล็กปัดป่ายไปมาข้างกายด้วยความทรมาน เพียงแค่สัมผัสความหวามจากมือหยาบกร้านเธอก็ตื่นตัวพร้อมรับสัมผัสชายหนุ่มแล้ว

​“อ่า! เห็นไหมพี่ก็ต้องการผมเหมือนกัน” เอ่ยเสียงพร่า ดูดคลึงยอดอกของสาวเจ้าแรงๆ ด้วยความมันเขี้ยว ก่อนมือใหญ่จะล้วงเข้าไปในกางเกงของสาวเจ้า เพื่อบีบขย้ำเนินสวาทของเธอเล่น

​“อะ! อือ! พี่....อา!....” แล้วเธอก็ปล่อยฉี่ราดใส่มือชายหนุ่มจนหมดท้องน้อย สูดปากเบาๆ ด้วยความสบายท้องตัวเอง

​“พี่ฉี่จริงๆ เหรอ” ก้องฟ้าเอ่ยถามอย่างขำๆ เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเบือนหน้าหนีด้วยความอาย และตอนนี้แก้มนวลเนียนก็ซับสีเลือดขึ้นมาถนัดตา จนเขาอดก้มลงหอมแรงๆ ไม่ได้

 

5.valentine(เริงรัก)  (เอกภิภพ VS น้อยหน่า)

​โปรย

​“ผมขอด้านหลังได้ไหมครับ”

​“ไม่ได้ พี่กลัว” รีบปฏิเสธทันควัน เพราะใครๆ ก็บอกว่าประตูหลังนั้นเจ็บ

​“ไม่ลองไม่รู้นะครับ” จับร่างเล็กพลิกหันหลังหาตน แล้วผลักไปยังผนังห้องน้ำ จับร่างเธอโค้งตัวดึงมือเล็กดันผนังห้องน้ำไว้ เมื่อจัดท่าเสร็จก็ยื่นมือไปยังที่วางสบู่เหลวในห้องน้ำ แล้วกดมันเต็มมือ

​“พี่กลัวเอก...” พยายามส่ายหน้าขอร้องให้เขาเห็นใจ แต่ก็ไร้ประโยชน์

​“อย่ากลัวเลยครับ เชื่อมือผมนะ” เอาสบู่เหลวมาลูบไล้ทั่วแก่นกายร้อนตน แล้วก็กดมาใหม่อีกครั้ง แล้วครั้งนี้ก็เอาลูบไล้ทางเข้าทวารสาว แล้วเอานิ้วของตนทแยงเข้าไปในตัวทวารของคนตัวเล็ก

​“อ่ะ! เอกอย่า...พี่กลัว” พยายามจะดิ้นหนี แต่มือใหญ่ข้างหลังก็จับรั้งปอยผมเธอไว้จนไม่สามารถขยับหนีได้

​“ไม่ต้องกลัวครับ ผมจะไม่ทำให้พี่เจ็บ เราจะสุขไปด้วยกันที่รัก”