รวมเรื่องสั้น 2 รอยพิศวาสรัก,แรงแค้นจอมมาร / พิชญวดี หนังสือใหม่ทำมือ ***สนุกคะ***

รอยพิศวาสรัก // โปรย...จาก 'รัก' แปรเปลี่ยนเป็น 'เกลียดชัง'

ความแค้นที่สุมอยุ่ในอก ต้องชำระล้างด้วยรอยน้ำตา

ท้ายสุดเขาคือผู้ชนะ...อย่างนั้นหรือ ?

“ฉันกับพี่นัท เราไม่ได้เป็นอะไรกัน มีแต่คุณนั่นแหละที่มโนคิดเองเป็นตุเป็นตะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ !”

ไม่ว่าจะพยายามเท่าไหร่แต่ก็สู้แรงร่างสูงไม่ไดอยู่ดี กันต์ธรแสยะยิ้มได้อย่างน่าตบ เธออยากจะฟาดแก้มสากนั่นอีกรอบ

มันช่างเป็นรอยยิ้มที่ขยะแขยง

“อ๋อ เหรอ... อย่างนั้นเธอคงร่านไปแผ่ให้ผู้ชายคนอื่น ‘แทง’ อย่างนั้นสินะ ถึงได้มีเด็กออกมาประจานความร่านของตัวเองแบบนี้”

“อย่าว่าน้องแคท คุณไม่มีสิทธิ์พูดจาแย่ๆ กับลูกของฉัน !”          คันธมาลีโกรธจนตัวสั่น ว่าเธอยอมได้แต่ขอร้องอย่าไปดึงลูกเข้ามาเกี่ยว น้องแคทไม่รู้เรื่องอะไรด้วยซ้ำ

“ลูกเธอมีพ่อหรือเปล่า ไอ้ณัฐพันธ์เป็นใคร...” นอกจากผู้ชายคนนี้แล้วเธอยังแอบไปคบชู้สู่ชายคนไหนอีก ลับหลังเขายังมีใครอีกหรือเปล่า

“มันไม่ใช่เรื่องของคุณ อย่าลืมสิว่าเราเลิกกันแล้ว คุณไม่มีสิทธิ์เข้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของฉัน !”

“ปากดีนักนะ ทบทวนความจำอีกสักครั้งจะเป็นไง”

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1416332

***************************

แรงแค้นจอมมาร /////  

หนึ่งหัวใจที่เต็มไปด้วยเปลวไฟแห่งความแค้น หัวใจของเขามันได้ตายไปพร้อมกับร่างไร้วิญญาณของบุพการีอันเป็นที่รัก 

แล้วมันก็กลับขึ้นมามีชีวิตอีกครั้งเพราะ 'เธอคนนั้น' คนที่ทำให้หัวใจของพยัคฆ์หนุ่มเต้นรัวเพียงแค่พบแรกสบตา

แต่...ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายอย่างนั้น ในเมื่อเธอเป็นลูกของไอ้ฆาตกร!!

ความรักที่เกิดขึ้นบนท่ามกลางความแค้น สุดท้ายแล้วจะจบลงที่ใด ระหว่างยอมละทิ้งความแค้นนั้นไป หรือ ...แก้แค้นต่อไป

เมื่อเขาเลือกที่จะแก้แค้นและจะไม่ยอมปล่อยเธอไป ไม่ว่าจะต้องเจ็บปวดมากเพียงใด ขอเพียงให้ได้อยู่ข้างเขาตลอดไป จวบจนกระทั่งหญิงสาวบอบช้ำเกินเยียวยาโดยที่เขาไม่รู้ตัวสักนิด...

ตัวอย่างบางตอน

        “ไปไหนมา ! ทำไมเพิ่งกลับ !” เพียงแค่ก้าวขาเข้ามาเสียงเข้มทรงพลังก็ดังขึ้น แดเนียลไม่ได้มองมาที่เธอด้วยซ้ำ เขายังอยู่ในชุดเดิมเหมือนตอนที่นั่งอยู่กับเฌอปราง หลายคำถามที่วิ่งเข้าสู่สมองอยากพูดออกไปแต่สุดท้ายได้แต่ปล่อยให้มันอยู่อย่างเดิมต่อไป

          “ไปหาคุณท่านมาค่ะ”

          “เจนภพบอกเธอไปที่ภัตตาคาร...” แดเนียลหันมองคนตัวเล็กที่เขานั่งรอเธอมาร่วมชั่วโมง ชายหนุ่มขบกรามแน่นเมื่อเห็นสภาพของเธอ ลุกขึ้นเดินเข้าไปหาแพรแก้วที่ยังยืนเงียบ เธอมองหน้าเขานิ่งๆ ไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไรแต่รู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลง “เธอไม่มีสิทธิ์มาละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวของฉัน คิดว่าเธอน่าจะจำได้นะ”

          “แพรจำได้ค่ะ” แดเนียลไม่รู้หรอกว่าคำพูดของเขาทำร้ายจิตใจเธอมากแค่ไหน คำพูดที่ดูเหมือนไม่แคร์กัน สุดท้ายเธอก็ยังเป็นผู้หญิงที่เอาไว้ระบายอารมณ์เหมือนเคยๆ

          ห้ามเจ็บ ห้ามหวงและห้ามรัก...

          “จำได้ แล้วทำไมยังทำ” แพรแก้วเจ็บจนจุกไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี ได้แต่ยืนเงียบๆ ฟังเสียงหัวใจตัวเองที่เริ่มเต้นช้าลง รับรู้ถึงอนาคตของตัวเองว่าควรเลือกเดินทางใด 

           ดีเหมือนกัน...หากมีเขาคนนั้นเข้ามาช่วย เธอคงเป็นอิสระได้เร็วขึ้น

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1512965