เสน่ห์นาคา 3 / ฟินนิกซ์ หนังสือทำมือ***สนุกคะ***

นิยายเซตนี้

ชุดที่ 1 เสน่ห์นาคา  1-2-3

ชุดที่ 2 ฉิมพลีสวาท 

ชุดที่ 3 โฉมงามกับอสูรสวาท 1-2

ปล.เสน่ห์นาคา มีทั้งหมด 3 ภาค แต่ละภาคล้วนเป็นวรรณกรรมสำหรับผู้ใหญ่ ไม่เหมาะกับเด็กและเยาวชน
ปล.สามารถโหลดอ่านตัวอย่างเนื้อหาได้ค่ะ

สายน้ำมองเด็กหญิงวัยห้าขวบซึ่งอ่อนกว่าเขาห้าปี แล้วถอนหายใจ
“พี่โซ่ พี่โซ่ มาเล่นก่อปราสาททรายด้วยกันไหมคะ”มัทนาหันมาเห็นจึงถามขึ้น
“เล่นเป็นเด็กๆ”สายน้ำพูดขึ้นมาลอยๆ
“ก็น้องยังเด็กอยู่นี่ พี่โซ่เองก็ยังเด็ก”มัทนาพูดขณะที่สนใจอยู่กับการก่อกองทราย 

“ทำไมแอบหนีมาเล่นคนเดียว มันอันตราย”เขาบ่นน้อยๆ ขณะที่เดินเข้าไปใกล้มากขึ้น
“ก็น้องชวนพี่โซ่แล้ว แต่พี่โซ่ไม่ยอมมา”เธอชี้แจง
“พี่เลี้ยงออกเยอะแยะ ทำไมไม่ชวน”สายน้ำถามอย่างหงุดหงิดใจที่ต้องตามมาดูแล
“ก็น้องอยากได้เพื่อนเล่นวัยเดียวกันนี่ ผู้ใหญ่ไม่เข้าใจเด็กๆ เท่ากับเด็กด้วยกัน”มัทนากล่าว
“รู้ได้ไงว่าว่าพี่จะเข้าใจมากกว่า”เขาไม่พูดเปล่า ใช้เท้าเตะปราสาทของเธอพัง

“พี่โซ่”มัทนามองปราสาทที่พังไปด้วยความเสียใจ เธออุตส่าห์นั่งก่อมันขึ้นมา แต่เขากลับทำลายเพียงชั่วพริบตา “ปราสาทของน้อง”
มัทนาน้ำตาไหล เสียใจเมื่อสิ่งที่ตัวเองสร้าง ถูกทำลายไปต่อหน้าต่อตา
“อะไรกัน แค่นี้ก็ร้องไห้ อย่าขี้แยได้ไหม พี่ไม่ชอบ”สายน้ำไม่พอใจ
มัทนาเช็ดน้ำตา พร้อมทั้งพยายามจะกลั้นอาการสะอื้น ทว่า น้ำตากลับหยดลงมาอย่างไม่สามารถห้ามได้
“บ้าจริง”เขาเมินหน้า ไม่อยากมองน้ำตาใคร เพราะมันจะทำให้ใจอ่อน

“เลิกร้องได้แล้ว”สายน้ำเดินจากไป แต่เพียงไม่กี่อึดใจก็หันกลับมา และได้เห็นมัทนาเช็ดน้ำตาครั้งแล้วครั้งเล่า สายตาเธอมองปราสาทอย่างเสียดาย 
“ให้มันได้อย่างนี้”เขาเดินกลับมา จากนั้นก็นั่งลงก่อปราสาทให้

“พี่โซ่จะช่วยน้องก่อปราสาทเหรอคะ”มัทนาถามทั้งน้ำตา
“แล้วเห็นพี่ทำอะไรอยู่หล่ะ”สายน้ำถาม ขณะที่ใช้มือกวาดทรายเข้ามากองไว้
“พี่โซ่ใจดีที่สุดเลย”สาวน้อยยิ้มให้

“เหอะ!”เขาส่ายหน้า ราวกับจะต่อว่ามัทนา ‘เจ็บแล้วไม่จำ’
“โตขึ้นขอให้โง่อย่างนี้ตลอดไปเหอะ ผู้ชายคงชอบ”สายน้ำพูด
“เมื่อถึงเวลาก็ขอให้แต่งงานไปกับคนอื่นซะ พี่จะได้ไม่ต้องทุกข์กับผู้หญิงแบบนี้”

“พี่โซ่ว่าน้องโง่เหรอคะ”มัทนาถามด้วยแววตาใสซื่อ น่ารักน่าหยิก
สายน้ำหันมา และได้พบดวงตากลมโตที่มองเขาตาแป๋ว นั่นเองที่ทำให้เขาใจสั่นๆ อย่างบอกไม่ถูก
“ก็ ..”สายน้ำเหมือนคนพูดไม่เป็น

“น้องไม่โง่นะคะ”มัทนาแก้ต่างให้ตัวเอง
“น่าเบื่อ น่ารำคาญ”พูดจบเขาก็ลุกขึ้น แล้วเดินจากไป โดยไม่หันกลับมามองอีก
“ทำไมพี่โซ่ต้องทำให้น้องเสียใจตลอดเลย”เธอพูดกับตัวเอง ก่อนจะตั้งหน้าก่อกองทรายที่เขาก่อค้างไว้ให้เป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น