ล่ารักพันธนาการเลือด / จันทร์เจ้าเอย หนังสือใหม่ทำมือ * สนุกค่ะ **

ล่ารักพันธนาการเลือด

“เธอกะซวก ฉันกระแทก แลกกันวินๆ”

แม้การโคจรมาพบกันของทั้งสองคนในครั้งแรกจะถือว่า ‘เลวร้าย’ แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายเท่ากับการเจอกันในครั้งสอง

เมื่อ ‘จ้าวสมุทร’ สืบรู้ว่า ‘เวียงพลอย’ เป็นหนึ่งในทีม ‘นักฆ่า’ ที่บุกยิงถล่มน้องสาวเขาจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด! ความโกรธ

บวกกับความแค้นที่ปะทุเดือดทำให้จ้าวสมุทรตั้งสัจจะว่า เขาจะเดินหน้าทำลายล้างคนที่กล้าเข้ามา

ตอแยกับครอบครัวของเขาให้ตายกันไปข้างหนึ่ง 

แต่อะไรๆ มันก็ไม่ได้ง่ายเหมือนดั่งความคิดเสมอไป เมื่อการไล่ล่ากลับกลายดั่งบ่วงพันธนาการ

ที่ทำให้จ้าวสมุทรต้องพาตัวเองไปผูกติดกับเวียงพลอย

“ปล่อยฉันสักที” จริงอยู่ว่าจ้าวสมุทรไม่ได้พันธนาการตัวเวียงพลอยเอาไว้ แต่พอเธอขยับตัวลุก 

เขาก็จะกดสะโพกเธอเน้นย้ำลงกับตรงนั้นของเขา แล้วถ้าเวียงพลอยลุกบ่อยๆ มันก็ไม่ไหว ไม่ใช่เหรอไง

“ตกลงจะวัดหรือจะงัด” ก็ไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เขาพูดหรอกนะ เขาต้องการจะวัดอะไรกับเวียงพลอย แล้วไอ้ที่ว่างัด คืองัดอะไร 

แต่ที่รู้คือ ตอนนี้เวียงพลอยต้องหาทางลุกออกไปจากตักเขาให้ได้ก่อน 

“สำหรับฉัน...ได้ทั้งนั้น” เวียงพลอยยกมือขึ้นมา ก่อนจะใช้เรียวนิ้วแตะลงกับปลายคางจ้าวสมุทรแล้วไล้เรียวนิ้วเล็กนั่น 

ไต่ลากขึ้นมาแตะริมฝีปากล่างของจ้าวสมุทรพลางขยับย้ายร่างบางที่นั่งคร่อมอยู่บนตักแกร่งเข้าไปบดเบียดแนบชิดกับเรือนกาย

แข็งแกร่งของจ้าวสมุทรอย่างจนใจยั่วโทสะกันเล่น เธอเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ทำท่าเหมือนจูบแต่ก็ไม่จูบ 

เธอจงใจไล้ปลายจมูกลากผ่านเฉียดผิวแก้มของจ้าวสมุทรไปอย่างเชื่องช้าและกระซิบบอกจ้าวสมุทรด้วยน้ำเสียงหวาน 

“ไม่ว่าจะวัดหรือจะงัด ฉันก็สู้ขาดใจ” 

“ฉันน่ะชอบนักล่ะ อะไรที่งัดๆ เนี่ย” ริมฝีปากเหยียดยาวที่ขยับยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย็นๆ นั่น ทำเอาขนอ่อนทั่วร่างเวียงพลอย

พร้อมใจกันลุกเกรียว จ้าวสมุทรเคลื่อนใบหน้าหล่อเข้ามาใกล้ จนทำให้หัวใจเวียงพลอยสั่นรัว แววตาคู่คมที่จ้องสบตากันอยู่นั้น

แม้จะเรียบนิ่งแต่ก็ทำให้ลมหายใจของเวียงพลอยสะดุดลงราวกับท่อออกซิเจนของเธอเกิดอุดตัน 

เขาขยับปรับองศาหน้านิดหน่อยก่อนจะแตะริมฝีปากลงตรงริมฝีปากล่างของเวียงพลอยเบา แล้วขยับริมฝีปากเหยียดยาวนั่นขึ้นพูด

“ยิ่งงัดแล้วเสียบเข้า ดึงออก ยิ่งชอบ... ยิ่งถ้าเป็นเธอด้วยแล้วล่ะก็... ไอ้เนี่ยมันก็ยิ่งแข็งพร้อมงัดในทันที”