ซ่อนเสน่หา ( จันทร์กนก ) ,สามีใบสั่ง ( NudeE ) , เล่ห์หัวใจ (สายไหม ) / หนังสือใหม่ทำมือ *** สนุกค่ะ ***

“ถ้าพี่เป็นฮาเดสอาจจะทำยิ่งกว่าก็ได้ พี่ไม่ยอมปล่อยให้โอกาสหลุดมือหรอก จะอย่างไรก็ต้องคว้ามาให้ได้ ถ้าคนเราดูแลตัวเองไม่ได้ ทำให้หัวใจตัวเองบอบช้ำ แล้วจะดูแลใครได้ ถ้าแม้กระทั่งเสียงเรียกในหัวใจตัวเองก็ไม่สนใจ พี่เชื่อว่าคนเราต้องดูแลตัวเองและครอบครัวก่อน ก่อนที่จะมองไปที่สังคม แต่พี่จะไม่ให้สังคมมาเป็นตัวกำหนดชีวิตของพี่ อยากได้อะไรต้องพยายาม อะไรก็ไม่ไกลเกินเอื้อม แค่ต้องเอื้อมให้ถึงเท่านั้นเอง”

                “พี่ศิน” นวิยาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่ม ชักจะไม่ค่อยแน่ใจแล้วว่าเธอกับเขากำลังคุยกันเรื่องตำนานกรีกความรักระหว่างเพอร์เซโฟนีกับฮาเดสหรือว่าเรื่องระหว่างเธอกับเขากันแน่

                “น้องยากำลังปฏิเสธและหนีหัวใจตัวเองอยู่ใช่ไหม ที่ต้องการอยู่ห่างกับพี่ก็เพราะว่าเริ่มมีใจให้พี่ แต่คิดว่าตัวเองกำลังแย่งโชอยู่ก็เลยจะหนี น้องยาพยายามบอกกับตัวเองว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องจริง เป็นเรื่องที่ไม่สมควรให้เกิด เอากฎเกณฑ์และข้อกำหนดของสังคมมาเป็นตัวเหนี่ยวรั้งหัวใจไม่ให้แสดงออกมา พี่พูดถูกไหมล่ะ?”

“จะเอายังไงล่ะ นี่ก็จองห้องโรงแรมให้แล้ว ไม่ต้องห่วงหรอก ไม่มีใครเห็นว่าเดินเข้ามาพร้อมกันไม่ใช่เหรอ อยากจะเล่นชู้กับเพื่อนลูกเลี้ยงก็บอกมาตรงๆ จะลีลาทำไม เสียเวลา”

                “พี่เล็ก...” รุธิชาก้มหน้า น้ำตาตกหยดแหมะร่วงลงไปที่พื้นห้อง เสียใจเหลือเกินที่ฐนิตย์คิดกับเธอเช่นนี้ แต่จะแก้ตัวได้อย่างไรในเมื่อสิ่งที่เธออยากได้จากเขา

นั้นหนักหนาสาหัสกว่าอีก และไม่มีทางอธิบายให้เขาเข้าใจในตัวของเธอได้อย่างแน่นอน

                “ชาต้องการเงินจากพี่เล็กค่ะ พี่เล็กช่วยชาหน่อยได้ไหมคะ ได้โปรดเถอะค่ะ” รุธิชาเอ่ยออกมาในที่สุด แต่ก็ยังก้มหน้าก้มตาเหมือนเดิม ไม่กล้าสบตากับฐนิตย์

                “ไม่ได้แค่ต้องการความสนุกหรือความเร้าใจ แต่ต้องการเงินด้วย ที่แท้ก็คืออยากเป็นคุณโสนี่เอง ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก ตอนนั้นที่คบกันถ้าพูดออกมาตรงๆ แบบนี้ จะได้เสนอตำแหน่งนางบำเรอให้แหมความรู้สึกช้าไปหน่อย น่าเสียดายของถูกใช้ถูกเปิดไปแล้วอย่างนี้ ยับเยินตรงไหนบ้างก็ไม่รู้ คงโก่งราคาไม่ได้เยอะหรอก รู้ใช่ไหมว่าของมือสองราคามันต้องตกลง ไหนมาดูของหน่อยสิว่าชำรุด บอบช้ำตรงไหนไปบ้าง” ฐนิตย์เอื้อมมือออกไปจับคางของรุธิชาไว้มั่น สายตาคู่คมกริบกวาดขึ้นลงไปทั่วตัวของรุธิชาไม่ต่างอะไรกับกำลังประเมินสินค้าเพื่อเสนอราคา

“พี่ปาล์ม! พี่ปาล์มพูดแบบนี้หาว่าแพตตี้อ้วนเหรอ แพตตี้อ้วนเหรอคะ?” พัชรนาหวีดร้องเสียงดัง หน้าเสียเหลือสองนิ้ว ใช้นิ้วจิ้มไปที่อกตัวเอง เธออ้วนเกินไปแล้วเหรอ จริงอ่ะ?

                “อ้วนก็อ้วนสิ เดี๋ยวออกกำลังกายบนเตียงก็หายอ้วนเอง ไม่ต้องห่วงพี่จะออกกำลังกายด้วยดีไหม?” ปาณัสม์อมยิ้มจ้องมองใบหน้าสวยเฉี่ยวของพัชรนาด้วยสีหน้ากรุ้มกริ่ม

                “พี่ปาล์ม บ้า!” พัชรนาที่เริ่มจะเข้าใจว่าชายหนุ่มพูดถึงอะไร พอคิดออกหน้าก็แดงเป็นลูกตำลึงสุกทันที กำปั้นน้อยๆ ที่พ้นออกมาจากผ้าห่มทุบรัวไปที่อกแกร่งของเขาอย่างไม่ยั้ง

                “อย่าทุบครับเดี๋ยวตรงนี้เรียกร้องจะไม่ได้ไปซื้อของนะ แต่พี่จะออกกำลังกายตอนนี้เลย จะเอายังไงครับ จะไปซื้อของต่อไหม หรือจะออกกำลังกับพี่ตอนนี้”

                “พี่ปาล์ม!”

                “ไม่ชัดเหรอ จะเอาให้ชัดกว่านี้ไหมครับ? พี่ถามว่าจะฟีเจอริ่งหรือจะช็อปปิ้ง?”