E-book / ชิงรักมาเฟีย / โรสควอตซ์

สั่งซื้อคลิ๊กด้านล่างค่ะ

เพราะคำขอร้องของผู้มีพระคุณ ทำให้ มิเชลล์ แอนมาเรีย สาวน้อยลูกครึ่งไทย-เยอรมัน ต้องมาปฏิบัติหน้าที่สำคัญที่สุดในชีวิต เธอได้รับมอบหมายให้ใช้วิธีใดก็ได้ที่จะทำให้ทายาทคนสำคัญของตระกูลมาซิมอร์เลียนกลับไปรับตำแหน่งผู้บริหารแห่งมาซิมอร์กรุ๊ป เพียงแค่ได้เห็นเขาในภาพถ่าย หัวใจของสาวน้อยก็ถึงกับเต้นถี่รัว หากเมื่อได้ใกล้ชิดชายหนุ่มเข้าจริงๆ ก้อนเนื้อในอกด้านซ้ายของเธอก็ยิ่งเต้นรัวกระหน่ำจนแทบจะหลุดออกมาจากอก ฉะนั้นแล้ว ต่อให้เธอต้องเปลืองตัว เปลืองใจ จนรักเขา มิเชลล์ก็จะทำเพื่อให้ภารกิจสำเร็จลุล่วง โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อตอบแทนบุญคุณ และผลพลอยได้เป็นหัวใจของชายหนุ่มรูปหล่อผู้เป็นดั่งชายในฝัน แต่เพียงแค่หญิงสาวได้เริ่มแผนการรักฉบับแรกเท่านั้น มาเฟียหนุ่มรูปหล่อกลับเป็นฝ่ายบุกรุกพื้นที่หัวใจของเธอจนตั้งตัวไม่ทัน สรุปแล้ว ใครจะเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำในเกมรักนี้ก็ต้องตามไปดูกัน!!

มอร์ทริท มาซิมอร์เลียน ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์หนุ่มที่ต้องมาพลิกผันหนทางชีวิตด้วยการกลับไปรับตำแหน่งประธานแห่งมาซิมอร์กรุ๊ป พ่วงด้วยหัวหน้ามาเฟียของยุโรปตะวันออก ผู้ครอบครองชายฝั่งทะเลสาบแคสเปียนทั้งแถบ ด้วยเพราะชายหนุ่มไม่สามารถทานทนต่อแรงหลอกล่อจากสาวแน่งน้อยที่เข้ามาปั่นป่วนชีวิตของเขาได้ หล่อนคือสาวน้อยจอมตื๊อขี้อ้อนที่ริอ่านเข้ามายั่วยวนเสือหลับที่กำลังหิวโหยอย่างไม่เกรงกลัวเลยสักนิด เธอมาพร้อมกับแรงดึงดูดมหาศาลที่สามารถฉุดรั้งให้เขาเข้าสู่วังวนมาเฟีย พร้อมกับปลุกปั่นอารมณ์บางอย่างในส่วนลึกให้ลุกโชนได้ จากที่คอยแต่จะผลักไสไล่ส่งหญิงสาว ก็กลับกลายเป็นเขาเองที่อยากได้เธอจนตัวสั่น และต่อจากนี้ มาเฟียหนุ่มเลือดทระนงอย่างมอร์ทริท มาซิมอร์เลียนผู้นี้นี่แหละ จะเป็นฝ่ายจัดหนักจัดเต็มให้แมวน้อยจอมดื้อรั้นได้สยบอยู่ในอ้อมอกอุ่นของเสือร้ายอย่างเขาเอง!!
“นั่งตรงนี้นะ เดี๋ยวผมป้อน”
“อ๊าย! ปล่อยนะ ฉันทานเองได้”
ว่าแล้วก็พยายามแกะท่อนแขนที่รวบเอวตัวเองออก พลางดิ้นรนเป็นพัลวัน แต่เจ้าของพันธนาการนั้นกลับไม่ยินยอม หนำซ้ำยังใช้ช้อนตักอาหาร แล้วจ่อที่ปากอิ่ม สั่งให้สาวน้อยอ้าปากกว้างๆ
“ปล่อยเดี๋ยวนี้ ฉันจะทานเอง”
ยังออกปากสั่งการเขาไม่หยุดหย่อน แต่คนตัวโตก็ส่ายหน้าเป็นคำตอบเช่นเดียวกัน
“เอาน่า นั่งตักผมไป ทานอาหารไป ได้รสชาติดีออก”
“ไม่เอาค่ะ ปล่อยสิคะ”
คนแสนดื้อยังยืนกรานออกมาหนักแน่น ยิ่งเห็นสีหน้าคนเป็นปู่กับพี่ชายอย่างมาร์ทริท ก็นึกอยากจะมุดแผ่นกระเบื้องหนีขึ้นมาซะดื้อๆ มือน้อยๆ หยิกข่วนคนตัวโตเป็นพัลวัน มอร์ทริทพยายามรวบมือเล็กไว้ ห้ามปรามไม่ให้ประทุษร้ายตัวเองไปมากกว่านี้ แต่คนดื้อก็ยังช่างแก่นแก้ว เธอทำทีท่าไม่ยินยอมง่ายๆ สุดท้ายจึงต้องขู่ออกมาเสียงขุ่นๆ

“ถ้าดื้อ ผมจูบตรงนี้แหละ”

“กล้าขู่ฉันเหรอ อยากตายหรือไงฮ้า!”
สาวน้อยแว้ดกลับด้วยความไม่เกรงกลัว พอมอร์ทริทจะป้อนอาหารก็เบือนหน้าหนี ร่างน้อยๆ กำลังดิ้นพราดอยู่บนตักแกร่ง จนคนที่อยากแกล้งต้องหัวใจเต้นถี่รัว หน้าท้องอันทรงพลังนั้นร้อนวูบวาบไปหมด
“อืม...งั้นไม่ต้องทานอาหารละ” ชายหนุ่มยอมวางช้อนส้อมลง คว้าน้ำเปล่าขึ้นมาดื่มจนหมดแก้ว รวบเอวคอดกิ่วให้แน่น ก่อนจะอุ้มร่างเล็กขึ้นแนบอก พลางกระซิบบอกแผ่วๆ ที่ข้างแก้มนวลเนียน
“เราไปทำอย่างอื่นกันดีกว่า”

“ว้าย!”