เจ้าสาวคั่นเวลา พิมพ์ครั้งที่ 2 ชุด The Untamed Bride / NudeE สนพ.เลิฟ การ์เด้น *** สนุกค่ะ***

ธนภัทรได้ยินเสียงฝีเท้าเดินออกมาจากห้องน้ำ เมื่อเงยหน้าขึ้นเห็นว่าเป็นใครก็ทิ้งกางเกงลงไปกองกับพื้นอย่างเก่า ยันตัวลุกขึ้นวิ่งเข้าไปหา สวมกอดไว้แนบแน่น “น้องสา! น้องสาไปไหนมาครับ?” “ไปห้องน้ำค่ะ ปล่อยก่อนได้ไหมคะ สารู้สึกอึดอัด” สาลินีรุนอกของธนภัทรออกห่าง รู้สึกมึนหัวไปหมดยิ่งธนภัทรมาต้อนหน้าต้อนหลังแบบนี้เธอยิ่งไม่ค่อยจะไหว “น้องสาครับ แต่พี่รักน้องสานะครับ ให้พี่กอดนะ” ธนภัทรเข้าใจผิดนึกว่าสาลินีรังเกียจ และพอมีเวลาได้ตั้งสติคิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน หญิงสาวก็กลับไปเย็นชาหมางเมินกับเขาอีกครั้ง “พี่ภัทรคะ ออกไปห่างๆหน่อยค่ะ” สาลินีขยับตัวหนี หายใจแทบไม่ทัน ใจสั่นขึ้นมา หน้าวืดเหมือนจะเป็นลม เมื่อกี้ก็ว่าค่อยยังชั่วแล้ว แต่ทำไมถึงได้รู้สึกเหมือนทุกอย่างรอบตัวหมุนติ้วไปหมด “น้องสา พี่รักน้องสา รักเมียของพี่ อย่าทำแบบนี้กับพี่นะครับ พี่รักน้องสาจริงๆ” ธนภัทรไม่ยอมแพ้ เข้าไปคว้าเอวบางเอาไว้แน่น พรมจูบกอดปล้ำมั่วไปหมด ไม่สนใจว่าสาลินีจะพยายามดิ้น หรือผลักตัวของเขาออก “พี่ภัทร! ปล่อย!” สาลินีตวาดลั่น แทบจะไม่ไหวแล้ว เข่าเริ่มอ่อนไร้เรี่ยวแรง ยิ่งธนภัทรจู่โจมแบบนี้เธอก็ยิ่งรับมือไม่ทัน ท้ายที่สุดก็เสียหลักล้มลงไปนั่งอยู่บนตักของเขา ทำเอาเธอใจหายแต่โชคดีที่ไม่แรงนัก แต่ถึงกระนั้นสาลินีก็โกรธอยู่ดี “ทำอะไรเนี่ย บอกให้ปล่อย ทำสาหกล้มกี่ครั้งแล้ว!” “พี่ไม่ปล่อยน้องสา ไม่ปล่อยเมียของพี่ น้องสาเป็นของพี่ ของพี่คนเดียว” ธนภัทรเว้าวอนพร่ำเพ้ออย่างหนัก เขาทำใจไม่ได้ที่จะเสียสาลินีไปอีก ไม่ได้จริงๆ “ปล่อยนะ!” สาลินีทุบไปที่อกตามเนื้อตามตัวของธนภัทรอย่างไม่ยั้ง รู้สึกอึดอัดไปหมด ท้องปั่นป่วนจนใจแทบขาด ยิ่งเขารัดเธอไว้แน่นขนาดนี้ก็ยิ่งหายใจไม่ออก “จะให้พี่ต้องบอกอีกกี่ครั้ง น้องสาถึงจะเชื่อว่าพี่ไม่ได้มีอะไรกับน้ำผึ้งตั้งแต่แต่งงานกับน้องสา ตั้งแต่ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่รักน้องสา พี่รักน้องสาจริงๆนะครับ พี่สัญญา สาบานว่าจะไม่รักใครอีกเลยน้องจากน้องสาคนเดียว” สาลินีพะอืดพะอม ทั้งผลักทั้งถีบไปที่ธนภัทร จนเป็นอิสระในที่สุด ยันตัวลุกขึ้นวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ อาเจียนยกใหญ่ โดยมีธนภัทรวิ่งตามไปติดๆ ลูบหลังให้อย่างอ่อนโยน พร้อมทั้งใช้ทิชชู่เช็ดปากให้ แต่ก็ทำแทบไม่ได้เพราะสาลินีอาเจียนอย่างต่อเนื่อง “น้องสาครับ” ธนภัทรขยับปากจะพูดต่อ แต่แล้ว... “เงียบ!” สาลินีตวาดลั่นอย่างเหนื่อยๆระโหยโรยแรง หันไปโก่งคออาเจียนต่อ พอธนภัทรจะเข้าไปใกล้ๆอีก หญิงสาวก็ยกมือขึ้นห้าม ไม่ยอมให้เขาเข้าไปถูกเนื้อถูกตัว “ออกไปห่างๆค่ะ” สาลินีค้อนควับ ทรุดลงไปนั่งพิงอ่างน้ำแทบจะหมดแรงลงไปตรงนั้น พอเห็นธนภัทรทรุดตัวลงมาแล้วคลานเข้ามาหา ใจอยากจะเอ่ยปากไล่และขยับตัวหนี แต่ก็เหนื่อยเหลือเกินแทบขาดใจ แรงจะเปล่งเสียงออกจากลำคอยังไม่มีเลย ท้ายที่สุดธนภัทรก็เข้ามาประชิดตัวจนได้ แถมยังฉีกยิ้มจนแทบปากจะฉีกถึงรูหู ไม่มีสีหน้าสำนึกสักนิดเดียวที่ปั่นป่วนต้อนหน้าต้อนหลังจนเธอปวดศีรษะไปหมด “เมียจ๋า เมียที่รักท้องใช่ไหม?” ธนภัทรเข้ามาคลอเคลียใกล้ๆ ยิ้มแก้มบานอย่างมีความสุข จูบที่แก้มนุ่มสลับไปมาทั้งสองข้าง พอสบตากับสาลินีแล้วเห็นหญิงสาวมองกลับมาตาโตเป็นไข่ห่านสีหน้าตกใจสุดขีด ก็ซุกไซร้เข้าที่ซอกคอ ไล่จูบไปเรื่อยผ่านแก้ม ลากริมฝีปากขึ้นไปจากลำคอถึงหู ปลายลิ้นเลียที่ติ่งหูเบาๆ “พี่เป็นหมอนะจ๊ะ เมียท้องไม่รู้ก็แปลกแล้ว ขายหน้าหมดจริงไหมจ๊ะเมียจ๋า”