เกมรักซ่อนใจ ฉบับรีไรท์ เพิ่มตอนพิเศษ พิมพ์ครั้งที่ 5 / จูนิตา ( ญาณา / ดาราพิณ ) หนังสือใหม่ ทำมือ *** สนุกค่ะ ***

เขาจะซ่อนตัวตนและหัวใจได้อย่างไร

ในเมื่อเธอช่างน่ารักอ่อนหวาน มันยากเหลือเกินยามใกล้ชิดกับเธอในฐานะภรรยา!

ตุลย์...ช่างภาพหนุ่มหล่อ 

ที่ ไม่เคยเชื่อในเรื่องชีวิตคู่ แล้วเขาจะทำอย่างไร

เมื่อบิดาขอร้องให้แต่งงานกับหลานสาวของแม่เลี้ยงที่เขา ชิงชัง

เพื่อความอยู่รอดของธุรกิจ ชายหนุ่มจำต้องยอมรับข้อเสนอ

แต่เขาสาบานกับตัวเองแล้วว่า จะไม่มีวันแตะต้องผู้หญิงคนนี้เด็ดขาด!

พัณณิน...กองบก.สนพ.นวนิยายวัยรุ่น 

เธอคิดเสมอว่าจะต้องตอบแทนบุญคุณผู้ที่ เลี้ยงดูเธอมา

แต่ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องตอบแทนด้วยการแต่งงานกับผู้ชายที่กำลังมีข่าวว่า เป็นเกย์....

แล้วชีวิตคู่ของเธอจะเป็นอย่างไร ที่ต้องอยู่กับผู้ชายที่ไม่พิศวาสผู้หญิง

ที่สำคัญทำไมเธอต้องใจสั่นยามอยู่ใกล้กับเขา!

ตัวอย่างบางตอน

“คุณตุลย์ไปนอนเถอะ แพงไม่เป็นไรแล้ว” น้ำเสียงเธอยังปนสะอื้น

“คืนนี้ผมจะนอนที่นี่” เขาบอกเสียงนุ่ม ยิ้มจนตาพราว เอนร่างลงนอนข้างๆ เธอ ทำให้ร่างบางทะลึ่งพรวดขึ้นนั่ง หันมามองเขาตาโต

“ทำไมเหรอ” ชายหนุ่มทำหน้าเหลอหลา

“คุณจะนอนที่นี่ได้ยังไง”

“นอนได้สิ ก็เตียงออกกว้าง”

“ใช่ค่ะ เตียงกว้าง แต่คุณนอนไม่ได้” ตากลมโตขยายกว้าง

“ก็แล้วทำไมล่ะ...”

“ก็...” เธออึกอัก แก้มที่ก่อนหน้านั้นซีดเซียวเริ่มขึ้นสีระเรื่อ

“อะไรกัน นี่คุณลืมอะไรไปหรือเปล่า ผมเป็นเกย์นะ ยังไงผมก็ไม่ทำอะไรคุณหรอก หรือคุณกลัวจะห้ามใจตัวเองไม่ได้ อย่าลวนลามผมนะ” ท้ายประโยคนั้นทำให้หญิงสาวส่งค้อนให้ชายหนุ่ม

“ตกลงคุณยอมรับว่าตัวเองเป็นเกย์จริงๆ สินะ” เธออยากฟังคำยืนยันจากเขาอีกครั้ง

“ถ้าไม่เชื่อก็ลองพิสูจน์ดูสิ” แม้ชายหนุ่มจะเพิ่งยอมรับกับเธอว่าเขาเป็นเกย์ แต่พอฟังเขาเย้าแหย่และขยิบตาให้อย่างหยอกเย้าแบบนี้ก็ทำเอาใบหน้าเธอแดงเรื่อขึ้นมา

“นอนเถอะ ผมง่วงแล้ว” เขารั้งร่างบางให้นอนเคียงข้าง ดึงผ้านวมด้านหนึ่งจากเธอมาคลุมร่างตัวเอง พัณณินรีบหยิบหมอนข้างมากั้นกลาง

“ท่าทางคุณจะกลัวใจตัวเองจริงๆ” ตุลย์เอ่ยกลั้วเสียงหัวเราะ แอบมองใบหน้าเรียวใสที่ตอนนี้กำลังบึ้งตึง เธอจ้องเขาตอบตาขุ่นเขียว ก่อนสะบัดหน้าแล้วหันหลังให้

เสียงฝนข้างนอก ค่อยๆ เงียบหายไป แต่พัณณินก็ไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้ เนื่องเพราะยังได้ยินเสียงหายใจของคนที่นอนร่วมเตียงดังขึ้นในจังหวะสม่ำ เสมออยู่แบบนี้ เธอหมุนตัวหันมาทางเขา ชะโงกหน้าผ่านหมอนข้างที่กั้นกลาง เห็นดวงตาที่เมื่อครู่พราวระยับปิดสนิทแล้ว ใบหน้าเรียวคมชวนมองยามหลับใหล เธอไม่รู้ว่าเฝ้ามองเขาอยู่แบบนั้นนานแค่ไหน แต่ก็นานพอที่จะสำรวจชายหนุ่มอย่างละเอียด ตั้งแต่เรียวคิ้วเข้ม ขนตายาวงอน จมูกโด่งสวย คางที่มีไรหนวดเขียวครึ้ม สุดท้ายคือริมฝีปากได้รูปสวยที่แม้ไม่ได้คลี่ยิ้มก็ยังมองเห็นรอยหยักลึกตรง มุมปาก

ทันใดนั้นหญิงสาวก็ สะดุ้งเมื่ออยู่ๆ ร่างของเขาก็พลิกตัวตะแคงหน้ามาทางเธอ พัณณินรีบเอื้อมมือปิดโคมไฟข้างเตียงก่อนจะหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าออกตามจังหวะการนับอย่างที่เคยทำบ่อยๆ ยามนอนไม่หลับ กระทั่งหลับใหลไปในที่สุด มารู้ตัวอีกทีเอาตอนที่รู้สึกถึงไออุ่นซึ่งแผ่ซ่านไปทั่วเรือนร่าง พัณณินพยายามขยับตัว แต่วงแขนกลับยิ่งรัดแน่นขึ้น

“นอนต่อเถอะ” น้ำ เสียงที่กระซิบริมหูนั้นงัวเงียคล้ายคนไม่รู้สึกตัวดีเท่าไหร่ พัณณินคิดว่าการดิ้นคงไม่ช่วยอะไร แถมบางทีเขาอาจจะยิ่งรัดเธอแน่นกว่าเดิม

ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือเพราะละเมอนะ
+++++++