
เล่ห์รักปีศาจทะเลทราย
คำโปรย
เมื่อพระเจ้าประทานสาวน้อยงดงามอ่อนเยาว์....
หล่นตุ้บลงมาตรงหน้าปีศาจทะเลทราย
เสน่ห์อันเย้ายวนหอมหวานชวนให้อยากกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัวและหัวใจ
เสือร้ายเจ้าเล่ห์เช่นเขา... ก็เลยต้องงัดกลยุทธ์มารยาชายร้อยเล่มเกวียนมาหลอกล่อ
เพื่อครอบครองลูกแมวน้อยแสนหวาน.... จองจำเธอไว้ด้วยอ้อมกอดของปีศาจร้าย
แล้วใครเล่าจะช่วยเธอให้รอดพ้นจากรองเล็บพิศวาส....
เล่ห์พิศวาสทะเลทราย
คำโปรย
" เล่นรักกับมันมาจนหมดเรี่ยวแรง... ฉันมันก็โง่ไม่ยอมเชื่อสัญชาติญาณของตัวเอง จะมีสาวน้อยใสซื่อ
คนไหนบ้างยอมสโมคให้ผู้ชายจนฉันเบาสบายตัวอย่างนั้น ทำไมไม่บอกกันตรงๆ ว่าอยากมาก
ฉันจะได้เลิกคิดเอาเองว่าเธอคือสาวน้อยน่าทนุถนอม การจัดการเธอมันไม่ใช่เรื่องยากสักนิด
จะได้ไม่ต้องหน้าโง่เป็นหมามองเนื้อในเงาแบบนี้ แม่สาวแพศยา
เขาเยือกเย็นข่มขวัญ แม้แต่ปีศาจชั่วร้ายที่สุดยังต้องเกรงกลัว ฉัน ไม่ได้เป็นของคุณ
ไม่เคยเป็น... หากฉันจะนอนหรือจะแบให้กับผู้ชายอื่นมันไม่ใช่เรื่องของคุณ
อย่ามาแสดงทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของนักเลย คุณมันก็แค่หมาหวงก้าง
คุณไม่ใช่จ้าวชีวิตฉัน ใบหน้าเล็กเชิดขึ้น สวมวิญญาณผู้หญิงแพศยาให้สมใจเขา
ปราการรัก ทะเลทราย
คำโปรย
คำโปรยหลัง :
ชาร์ฮาร่า นางทาสสาวถูกเลี้ยงเป็นทาสพิศวาสของเจ้าชายผู้สูงศักดิ์แต่ไร้ซึ่งหัวใจ
เธอเกลียดเขา... แต่กลับอ่อนระทวยในอ้อมกอดของเขาอย่างไร้ยางอาย
เจ้าชายคามมิล งามสง่า หล่อเหลา อยู่เหนือคนทั้งปวง เขาไม่รักเธอ... แต่ก็ขาดทาสสาวคนนี้ไม่ได้
ปราการอันยิ่งใหญ่ขวางกั้นความรักที่ไม่มีทางเป็นไปได้
แต่ความรักจะพังทลายปราการทั้งปวง
“หยุดนะ ถ้าไม่หยุดฉันจะร้อง”
“ร้องให้สาวๆ ในฮาเร็มมาเล่นกับเราสองคนงั้นหรือเบบี๋ โอ้ว... ถึงฉันเหน็ดเหนื่อยไปนิด แต่ก็ยินดีรับศึกหนักหลายด้าน อยากลองก็ร้องสิ”
“แก... คุณ... ท่านมันไม่สมควรเป็นเจ้าชายเลยสักนิด! น่าจะเกิดมาเป็นลูกของเสือร้ายหรือไม่ก็จระเข้หนังหนาคงจะเหมาะกับท่านมากที่สุด”
เจ้าชายคามมิลไล้ปลายนิ้วบนริมฝีปากล่างของสาวน้อยแผ่วเบา แล้วรีบชักนิ้วออกเมื่อฟันคมฉวยโอกาสจะงับนิ้วซุกซน ดวงตาหยาดเยิ้มที่เห็นประกายระยิบระยับแม้กระทั่งท่ามกลางแสงจันทร์จ้องริมฝีปากเธออย่างหิวกระหาย
“ถ้าอย่างนั้นก็จงถูกเสือกินซะดีๆ”