บำเรอรักอสูรทราย / ฟ้าอรุโณทัย หนังสือใหม่

ในคืนอภิเษกสมรสของพระเชษฐา “เจ้าหญิงอัสมา” กลับถูกลักพาออกจากวังแห่งโมร็อคสู่เงื้อมพระหัตถ์ของเจ้าชายทมิฬแห่งอัสคาเซีย พระองค์ต้องตกเป็นนางบำเรอให้แก่เจ้าชายตามแผนการแก้แค้นที่ต้องการให้พระเชษฐาของพระองค์เจ็บปวดที่สุด เพื่อชดใช้กับความผิดที่ทรงหยามอัสคาเซีย เจ้าชายจะทรงรู้ไหมว่า พระองค์ผู้ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับความแค้นครั้งนี้ต้องเจ็บปวดเพียงไหน กระนั้นก็ตาม พระองค์กลับไม่อาจหักห้ามพระทัยไม่ให้รักเจ้าชายทมิฬได้ ในเมื่อเจ้าชายเป็นบุรุษเพียงคนเดียวที่พระองค์แอบรักมานาน!

          เพื่อแก้แค้นให้กับพระกนิษฐาที่ถูกถอนหมั้นโดยไร้ซึ่งความผิด “เจ้าชายอัสมี่” ทรงจับเจ้าหญิงแห่งโมร็อคมาเป็นเชลยและยัดเยียดตำแหน่งนางบำเรอให้โดยไม่มีความสงสาร แต่ครั้นเมื่อพิศพระพักตร์นวล สบพระเนตรหวาน และสัมผัสถึงน้ำพระทัยอันดีงามแสนบริสุทธิ์ ดวงหทัยอันแข็งกร้าวกลับพลันอ่อนยวบ ทรงไม่อาจทานทนเมื่อรู้ว่าเจ้าหญิงเจ็บปวด ปรารถนาเพียงแต่ความรักของเจ้าหญิงผู้เป็นดั่งยอดดวงหฤทัย แต่เจ้าหญิงกลับแสดงท่ารังเกียจพระองค์เสียเหลือเกิน เอาเถอะ...ในเมื่อใช้วิธีนุ่มนวลไม่ได้ผล พระองค์ก็จะใช้วิธียั่วรักตามแบบฉบับของอสูร!

          “สุภาพบุรุษเขาไม่รังแกผู้หญิงกันหรอกนะเพคะ!” พระวรกายแน่งน้อยดิ้นขลุกขลักในอ้อมพระกรแกร่งในขณะที่ตรัส อีกทั้งพระหทัยยังเต้นโครมครามกับความหล่อบาดใจในระยะเผาขน

          “ข้าไม่จำเป็นต้องเป็นสุภาพบุรุษกับคนที่ไม่รักษาสัจจะ”

          “หมายความว่า...” เจ้าหญิงอัสมาอ้าพระโอษฐ์ค้าง คำตรัสสุดท้ายติดอยู่แค่ลำพระศอ

          เจ้าชายอัสมี่มองพระพักตร์สวยหวานนั้นอย่างถูกพระทัย พระวรกายอรชรที่เบียดแนบอยู่กับพระองค์นั้นเต็มไปด้วยส่วนเว้าส่วนโค้งที่นุ่มหยุ่นเนียนละมุนไปทุกสัดส่วน กลิ่นกายสาวหอมเย้ายวนปลุกเร้าความเป็นบุรุษให้มีชีวิตชีวาไปทั้งพระวรกาย

          “เจ้าต้องอยู่ที่นี่ในฐานะนางบำเรอของข้า เพื่อชดใช้ความผิดของพี่ชายเจ้า”