เล่ห์รักซาตาน (ภาคต่อเกมรักของซาตาน) / ปริยากร หนังสือใหม่

“ผู้ชายอย่างผมมันเป็นยังไง ไหนพูดใหม่ซิ!!” น้ำเสียงเย็นเหยียบกับดวงตาวาววับนั่นอาจทำให้คนฟังรู้สึกเย็นวาบไปถึง สันหลังได้ แต่ไม่ใช่กับผู้หญิงอย่างเธอแน่นอน “คุณมันน่ารังเกียจ แล้วก็น่าขยะแขยงที่สุดเลยน่ะซิ!” หมดกัน เธอทำให้ความอดทนที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดของเขาขาดสะบั้นลงทันที “แล้วคุณจะทำยังไง ถ้าคุณได้ผู้ชายที่น่ารังเกียจ แล้วก็ขยะแขยงที่สุดคนนี้ เป็นสามี!!” “กรี๊ดด... ปล่อยฉันนะ ปล่อยย ย...” ร่างบางลอยหวือเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนแข็งเกร่งได้อย่างง่ายดาย ราวกับเธอคือวัตถุที่ไร้น้ำหนัก หญิงสาวทั้งดิ้นรนขัดขืนสารพัด แต่ก็ดูจะเป็นการต่อสู้ที่สูญเปล่า เพราะนอกจากเขาจะไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรด้วยแล้ว ดูเหมือนว่าจะมีแต่เธอเท่านั้นที่สูญเสียพลังงานไปโดยเปล่าประโยชน์ “โอ๊ยย!!” ร่างเล็กถูกโยนลงไปบนเตียงกว้างที่เธอเพิ่งจะจัดการให้มันเรียบตึงนั่นอีก ครั้งอย่างไม่ปราณีปราสัย “เที่ยวไปบอกใครต่อใคร ว่าผมเป็นพวกซาดิตส์ด้วยใช่มั๊ยคุณน่ะงั้นคุณคงชอบอย่างนี้!” ตรีภพดึงเนคไทออกจากคอด้วยใบหน้าดุดันที่เริ่มแดงก่ำขึ้นไปทุกที ตามด้วยกระดุมเสื้อเชิตที่ถูกปลดลงมาตลอดทั้งแถว จนปานิตาเห็นแผงอกกว้างของเขาได้เต็มตา ดวงตาวาววับจ้องเขม็งมายังเธออย่างน่าหวาดหวั่น ร่างหนาเดินย่างสามขุมเข้ามาหาเธอช้าๆ พร้อมๆกับดึงหัวเข็มขัดออกไปจากกางเกงตัวนั้นด้วยอย่างใจเย็น “อ๊ายย ไอ้บ้า จะ จะทำอะไรน่ะกรี๊ดดด...”