“หลิวเป็นผู้หญิงของผม! ใครก็แตะไม่ได้”
คำพูดพวกนี้ทำให้หัวใจเหมือนมีหยาดน้ำผึ้งชโลม คนฟังเลยใจอ่อนยวบได้ไม่ยาก
มิหนำซ้ำในปากเขามีน้ำชากลิ่นรสหอมหวานอยู่ด้วย ชาที่เขาเคยบอกว่า…
“ถ้าเป็นชาที่หลิวชง จะร้อนหรือเย็นผมก็ชอบทั้งนั้น”
คงเพราะช่วงเวลาแห่งความสุข…น้ำชาจะเย็นหรือร้อน ล้วนอร่อยลิ้นทั้งสิ้น
เวลาจะหมุนเร็วหรือช้า ล้วนไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไป .
คืนนั้น #พัทยา ได้ดื่มน้ำชาที่ #เมฆาลัย ช่วยอุ่นให้ไปหลายคำ…
เป็นครั้งแรกที่แม่มดแห่งชาอย่างเธอพบว่า น้ำชาก็พาให้คนมึนเมาได้เช่นกัน
แต่…คนอย่างเขามาอยู่ที่นี่ คือผิดที่ผิดทาง เหมือนจับนกอินทรีมาตัดปีกแล้วขังไว้
พญานกย่อมไม่อาศัยรังของนกกระจอกไปจนตาย…
ทว่า…นกที่เพิ่งบินออกจากกรง ย่อมไม่ยอมหวนคืนถิ่นโดยง่าย
โดยเฉพาะเมื่อเขาค้นพบว่า… “เมียกำลังจะทิ้งผมไป ยังจะให้มีเหตุผลอะไรอีก” .
ความต้องการ ความรัก ความใคร่ เหมือนเชือกเส้นใหญ่ที่ฟั่นเข้าหากันจนตัดไม่ขาด แยกไม่ได้ หรือวิมานรักที่ทั้งสองร่วมสร้าง จะไม่สลายไปกับสายลมอย่างที่เธอหวาดหวั่น