คนเราย่อมเคยทำผิดพลาด แต่น้อยคนนักจะได้กลับไปแก้ไข
เอกดนัยต้องตายเสียก่อนจึงได้รู้ว่าใครจริงใจกับเขาและใครกันที่หลอกลวงเขาตลอดมา
เมื่อได้มีชีวิตใหม่อีกครั้ง เขาจะเลือกรักผู้หญิงให้ถูกคน จะตอบแทนความรักของเธอด้วยรักแท้จากใจเขา
“พี่ก็ชอบน้องแป้ง”
ยามเขาพูด ริมฝีปากเขาปัดผ่านริมฝีปากล่างเธอจนปภาวรินท์รู้สึกวาบหวิวแปลกๆ จนต้องเม้มริมฝีปากตนเองเอาไว้ ซึ่งพอเธอทำเช่นนั้นเขาก็ใช้นิ้วชี้ดึงริมฝีปากล่างของเธอออกมาแล้วจูบประทับซ้ำอีก
คราวนี้ปภาวรินท์มีสติแล้ว เธอจึงยอมให้เขาจูบประทับแค่ผิวเผินแล้วประท้วง “อย่าค่ะ”
“อย่าอะไร อย่าชอบน้องแป้งเหรอ”
เพราะเสียงของเอกดนัยอ่อนหวานอย่างที่ปภาวรินท์ไม่เคยได้ยิน หญิงสาวจึงเงยหน้ามองเขา ดวงตาเธอสุกใส เป็นประกาย สวยยิ่งกว่าดวงดาวบนฟ้าเสียอีก
“อย่าขออะไรยากๆ แบบนั้นสิ พี่ทำให้น้องแป้งไม่ได้หรอก”