โมไนยอาจดูแลคนนับร้อยนับพันในมัณฑารามได้ด้วยกำลังและ สติปัญญาที่มีทั้งหมด แต่ไม่อาจมีชีวิตอยู่ได้หากปราศจาก แสงรักที่หล่อเลี้ยงหัวใจชายชาติทหารคนนี้ “อย่าปฏิเสธหัวใจของผมเลยนะ ได้โปรดอย่าบอกว่าเราไม่คู่ควรกันอีก ผมอยากให้คุณได้รู้ความรู้สึกในหัวใจที่มีต่อคุณตอนนี้ และผมรอได้ไม่ว่าจะนานแค่ไหน” โมไนยสบตาเธอด้วยสายตาที่แสนอ่อนโยน หัวใจของคนฟังอิ่มเอมอย่างบอกไม่ถูกเพียงแต่... “ฉันเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น” “ไม่ใช่ คุณไม่ได้เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น แต่คุณเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ผมมอบชีวิตและหัวใจให้เท่านั้น” ความรักของเขาคือพลังให้เธอก้าวเดินต่อ ความรักของเธอเปรียบเสมือนแสงที่ส่องนำทางชีวิตเขา ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร ฟ้าหรือเหวจะอยู่ตรงหน้า ขอแค่มีแสงแห่งรักนี้ส่องสว่างในหัวใจ รักยังคงอยู่ไม่เสื่อมคลายตลอดไป...เพราะเธอคือแสงแห่งหัวใจ