หลังอาบน้ำล้างตัวเสร็จ เปรมินเขียนเช็คเงินสดให้แก่หญิงสาว แต่พอมาถึงเตียงกลับพบว่าตอนนี้เพลงพิณคู้ตัวอยู่มุมเตียงและหลับใหลไปแล้ว หลับทั้งน้ำตาและใบหน้าที่สะท้อนความเจ็บปวดออกมา วูบหนึ่งเขาเห็นใจเล็กน้อยที่เห็นรอยเลือดแสดงความบริสุทธิ์ของเธอเปรอะเปื้อนกลางที่นอน มันบ่งบอกว่าเมื่อครู่ที่ผ่านมาเขาป่าเถื่อนอย่าไม่เคยเป็นมาก่อนมากขนาดไหน แต่พอนึกถึงความคุ้มค่าก็เป็นอันต้องรีบสลัดความรู้สึกตกใจเหล่านั้นทิ้งก่อนจะแสยะยิ้ม
“มันคือทางที่เธอเลือกทำเองนะขมิ้น ฉันไม่สงสารเธอหรอก เสียเวลาเปล่า” ร่างสูงก้าวขึ้นไปนอนบนเตียงก่อนจะใช้ฝ่าเท้าดันๆให้ร่างบางไถลลงจากเตียง
“ผู้หญิงชั้นต่ำ!” ด่าไล่หลังด้วยความรังเกียจและชิงชัง เขามีอะไรกับเธอได้ แต่มันไม่ได้แปลว่าผู้หญิงคนนั้นจะสามารถนอนบนเตียงร่วมกับเขาได้ตลอดคืน ที่นอนของเขาคือที่หวงห้ามและไม่ได้มีไว้สำหรับผู้หญิงริมทางที่มีไว้หาความสำราญชั่วคราว