ท่านอ๋องข้านะร้ายกว่าที่ท่านคิด,ผู้แต่งMolihua,หลานลี่ควาน,นิยายทำมือ,จีนโบราณ

🎁#ท่านอ๋องข้านะร้ายกว่าที่ท่านคิด #นิยายทำมือ

 🌼#ผู้แต่งMolihuaหลานลี่ควาน

#นิยายจีนโบราณ #หนังสือใหม่ #

หนังสือจำนวน 480 หน้า

#booksyourlikeshop

#ไลน์เบอร์ร้าน0804192251

เวบร้าน www.booksyourlikeshop.com

❤️คำโปรย ปกหน้า ท่านอ๋อง...ข้าน่ะร้ายกว่าที่ท่านคิด

ใครจะคาดคิดว่าปิ่นทองคำโบราณลายดอกกล้วยไม้ประดับอัญมณีสีม่วงจากหญิงชราแปลกหน้าผู้หนึ่ง กลับเปลี่ยนความตายที่ต้องเผชิญให้เป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งอย่างคาดไม่ถึง! 

      ‘ อเมทิสต์’ หญิงสาวผู้มีชื่อเหมือนกับอัญมณีสีม่วงแห่งจิตวิญญาณ ไม่คิดว่าการที่ตัวเองได้ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งในร่างของ‘หร่วนเหม่ยอิ๋ง’ จะทำให้ต้องพบเจอเรื่องยุ่งยากใจเช่นนี้

        แค่ปัญหาเรื่องการสืบหาตัวผู้ร้ายในเงามืดที่ลอบทำร้ายร่างนี้ นางก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว แต่จู่ๆนางกลับถูกบุรุษแปลกหน้าผู้มีตำแหน่งเป็นถึง ‘ชินอ๋อง’ ขอให้ฮ่องเต้พระราชทานสมรสให้เขากับนางหน้าตาเฉย

          หรือนี่จะเป็นผลพวงมาจากอุบัติเหตุอัน ‘น่าหวาดเสียว’ ที่เกิดขึ้นระหว่างทั้งสองครั้งแล้วครั้งเล่าจึงทำให้บุรุษที่ชอบลวงหลอกผู้คนให้ตายใจด้วยรอยยิ้มผู้นั้นอยากเอาคืนเธอให้สาสมใจกระมัง

       แต่งไปแล้วก็เรื่องหนึ่งเถอะ! แต่หลังจากนี้อย่าคิดว่าคนอย่างนางจะยอมเป็นกุลสตรีในห้องหอที่ว่านอนสอนง่ายก็แล้วกัน

        ไม่เช่นนั้นเขาจะได้รู้ว่า..นางน่ะร้ายกว่าที่เขาคิด!!!

ยังเจ็บอยู่หรือ” เสียงชายหนุ่มที่ดังอยู่ใกล้ๆข้างหู ทำให้หร่วนเหม่ยอิ๋งได้สติว่าขณะนี้หลงหย่งเฉิงเข้ามาใกล้เสียจนลำตัวของเขาประชิดแผ่นหลังของนางแล้ว

“ม...ไม่เจ็บแล้ว” น้ำเสียงของหญิงสาวตะกุกตะกักจนตนเองยังรู้สึกได้

เหตุใดเขาถึงเข้ามาในตอนนี้กัน แล้วทำไมต้องเข้ามาใกล้ถึงเพียงนี้ด้วย

ช่วยเอาแผ่นอกของท่านออกไปห่างๆหลังข้าหน่อยได้หรือไม่!

หร่วนเหม่ยอิ๋งได้แต่ร่ำร้องอยู่ในใจแต่ไม่รู้จะทำอย่างไร

“เอ่อ ข้าน้ำเตรียมเสร็จแล้ว เชิญท่านอาบเถอะ”

อันตรายต่อใจเกินไปแล้ว ข้าต้องออกไปจากที่นี่ เดี๋ยวนี้!

“ได้สิ” ฟุ่บ! หลงหย่งเฉิงพูดจบก็ปลดสายเชือกที่ผูกกางเกงเอาไว้ในที 

ไม่รอให้หร่วนเหม่ยอิ๋งได้ทันเดินออกไปข้างนอกด้วยซ้ำ

“กรี๊ดๆ นี่ท่านทำบ้าอะไรเนี่ย ทำไมไม่รอให้ข้าออกไปด้านนอกก่อน!” เสียงโวยวายตกใจพร้อมด้วยดวงตาที่ปิดสนิทด้วยไม่อยากเห็นภาพอันไม่ควรทำให้อีกฝ่ายดูน่ารักเสียจนหลงหย่งเฉิงอยากจะแกล้งต่อไป จึงจงใจนำเรื่องเมื่อคืนนี้มาพูดแบบกำกวม

“อ้าวก็เจ้าบอกให้ข้าอาบน้ำได้นี่ ข้าทำอะไรผิดหรือ อีกอย่างเมื่อคืนนี้ตอนเช็ดตัวให้ข้าไม่ใช่ว่าเจ้าก็เคย...”

“ไม่ข้าไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น ไม่เห็นอะไรเลยจริงๆ” หร่วนเหม่ยอิ๋งวิ่งสะเปะสะปะออกไปจากห้องโดยที่ไม่ทันได้ลืมตาดีด้วยซ้ำ

ร้ายกาจนักบุรุษผู้นี้ นางรู้ว่าเขาจงใจแกล้งนาง แล้วยังมีการอ่อยขั้นรุนแรง

เช่นนี้เห็นทีว่าครั้งนี้จะแย่แล้ว หร่วนเหม่ยอิ๋งเอ๋ย!