เผด็จหัวใจจอมเถื่อน ซีรี่ย์ เด็กมันยั่ว / พราวนภา หนังสือใหม่ทำมือ สนุกคะ

คำโปรย

เมื่อม้าตัวโปรดถูกทำร้ายพร้อมกับมีการลอบวางเพลิงเผาไร่ บัลลังก์เมฆ เดวิดสัน วินส์ตัน พ่อเลี้ยงหนุ่มมาดโหดโคตรเถื่อน จึงอาละวาดประหนึ่งนรกแตก และทันทีที่ได้รู้ว่าคนที่กล้ากระตุกหนวดเสือคือลูกสาวสัตรูอย่างบุปผาสวรรค์ นฤบดินทร์ ยัยเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม แก่นกะโหลกกะลา แถมยังแสบซ่าเหลือใจ ถึงแม้ลึกๆ เขาจะเอ็นดูเธอ แต่ความผิดครั้งนี้มันเกินจะให้อภัย ฉะนั้นพ่อหนุ่มบ้าเลือดจึงไม่รอช้าที่จะยัดเยียด ‘นรก’ บนดินให้เธอด้วยการ ‘ปล้นความสาว’ อย่างป่าเถื่อนหยาบคาย ทว่าครั้นได้ลิ้มลองแม่ม้าดีดกะโหลกจอมพยศเขากลับติดใจ ฉะนั้นครั้งเดียวจึงไม่เคยพอ! จนสุดท้ายความแตก แต่เขากลับปฏิเสธความรับผิดชอบอย่างไม่แยแส สร้างความอับอายให้แก่บุปผาสวรรค์จนแทบอยากจะกลั้นใจตาย จนเมื่อพ่อของสาวน้อยจับเธอใส่ตะกร้าล้างน้ำ แล้วประกาศหาสามีให้ลูกสาวที่กำลังท้องอ่อนๆ อย่างหน้าชื่นตาบาน บัลลังก์เมฆถึงคิดได้ว่า เมียเขา! ลูกเขา! เขาจะไม่ยอมยกให้ไอ้หน้าไหนทั้งสิ้น  

 

“คนเลว! ฉันเกลียดคุณ!” สาวน้อยแหงนหน้าคอตั้งบ่าตะโกนใส่หน้าคนที่ยืนค้ำหัวอยู่ทั้งน้ำตา ก่อนจะดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง เมื่อคนกักขฬะกระชากเข้าไปปะทะแผงอกกว้าง แล้วกระแทกปากบดจูบอย่างป่าเถื่อนหยาบคาย ส่งผลให้ริมฝีปากสีระเรื่อบวมเจ่อในทันตา

“ยกย่องสรรเสริญ ‘ผัว’ แบบนี้ คงได้อยู่ด้วยกันจนมีลูกเป็นโหลแน่ยาหยี” หลังจากช่วงชิงความหวานจากกระพุ้งแก้มอิ่มอุ่นบัลลังก์เมฆก็แสยะยิ้มเหี้ยม

“ถ้าหลุดไปได้ฉันจะเอาตำรวจมาลากคอคุณเข้าคุก และประกาศให้คนรู้โดยทั่วกันว่าพ่อเลี้ยงเมฆที่ใครต่อใครนับถือนักหนา แท้จริงแล้วมันเลวยิ่งกว่าหมา” เธอเค้นเสียงลอดไรฟัน แล้วยกหลังมือขึ้นเช็ดน้ำตาอย่างลวกๆ

“ปากดีนักอยากโดนเอาแบบหมาๆ บนพื้นแข็งๆ นี่ใช่ไหมห๊ะ!”

“ไอ้คนกักขฬะ! หยาบคาย! ฉันเกลียดคุณ! ฉันเกลียดคุณ! ได้ยินไหม!” สาวน้อยหลับหูหลับตาตะโกนสุดเสียง ก่อนจะสะอื้นฮักด้วยความอัดอั้นตันใจ ครั้นทนไม่ไหวก็ปล่อยให้น้ำตาไหลพรากอีกครา และในวินาทีถัดมาก็ต้องนิ่วหน้า เมื่อคนใจร้ายบีบเข้าที่สันกรามน้อยจนแทบแหลกคามือ

“อย่าพูดว่าเกลียดผัวอีก ไม่งั้นเธอโดนดีแน่” จอมโอหังกระซิบเสียงเย็นเยียบ ตบท้ายด้วยการข่มขู่เจ้าของร่างสั่นเทาในอ้อมกอด

“ไปลงนรกซะ!”

“ถ้าจะไปเราก็ต้องไปด้วยกัน นรกน่ะ…ฉันชอบ” ขาดคำพ่อคนบ้าเลือดก็ผลักร่างอ้อนแอ้นลงบนพื้นแข็งๆ แล้วโถมกายเข้าหา โดยไม่แยแสเสียงร้องไห้แทบขาดใจแต่อย่างใด