บ่วงวิวาห์หวาน
คธาเป็นเจ้าบ่าวจำเป็นที่เข้าพิธีวิวาห์แทนน้องชายที่หายตัวไปในวันแต่งงานของตัวเอง
ด้วยเงื่อนไขที่ทำให้เขาไม่อาจปฏิเสธ เพราะนั่นหมายถึงบ้านและธุรกิจครอบครัวจะกลายเป็นของครอบครัวฝ่ายหญิง
วราลัยถูกว่าที่เจ้าบ่าวทิ้งในวันแต่งงาน ความอับอายและความจำเป็นต้องรักษาชื่อเสียงของครอบครัวทำให้หญิงสาวยอมรับเจ้าบ่าวสำรองที่เธอมองว่าเขาทั้งปากร้ายและหยาบคายที่สุด
หญิงสาวมองไม่เห็นทางว่าจะอยู่กับเขาได้อย่างสงบสุข ภายใต้เงื่อนไขที่เขาจะเป็นสามีของเธอแต่เพียงในนามแค่สองปีเท่านั้น
::::::::::::::::::
“ถ้าคุณหวานดื้อที่จะไปนอนโซฟา ผมจะปล้ำคุณนะ!”
“ก็ไหนคุณสัญญาแล้วไงว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก!” เธอมองเขาอย่างหวาดหวั่น
“ก็ถ้าคุณดื้อไม่ยอมฟัง ผมจะยอมผิดสัญญา”
“แล้วฉันจะเชื่อสัญญาอันไหนของคุณได้บ้าง”
“เชื่อว่าผมจะไม่ทำอะไรคุณ หากคุณนอนบนเตียงกับผม” คธาบอกเสียงเข้ม ใบหน้าที่วางเรียบเฉยนั้นเริ่มฉายแววดุดันตามน้ำเสียง เหมือนเขาเริ่มเบื่อที่จะโต้เถียงกับเธอในเรื่องนี้
........................
ริ้วเสน่หา
ปรมัช...แต่งงานกับอารตาเพราะพันธะสัญญาระหว่างสองครอบครัว
เมื่อถึงเวลาที่ไม่จำเป็นต้องรักษาสัญญานั้นไว้
จึงไม่แปลกที่เขาจะหย่ากับเธอทันที
เพื่อกลับไปหาคนรักของเขา
อารตา...พยายามจะลืมเขาให้ได้ แม้ว่ามันจะยากเย็นสักแค่ไหน
เธอไม่อยากร้องไห้ไปตลอดชีวิต เพราะหลงรักคนที่ไม่เคยมีใจตอบ
แม้สักเศษเสี้ยวของใจก็ไม่เคยมีให้!
::::::::::::::::::::
“กลับบ้านกับพี่นะต้า”
“ต้าไม่อยากกลับไปอยู่กับพี่ ต้าไม่ได้รักพี่แล้ว”
ถ้อยคำที่หลุดออกมาจากริมฝีปากอิ่มสวยนั้นทำให้
ปรมัชนิ่งงันไปชั่วอึดใจ ก่อนเขาจะเอ่ยเสียงแผ่วถามออกไปราวกับอยากจะแน่ใจ
“ต้าไม่รักพี่แล้วงั้นเหรอ”
“ใช่ ต้าไม่รักพี่แล้ว และไม่อยากอยู่กับพี่” เสียงที่ตอบกลับมานั้นชัดเจน ใบหน้าสวยก็นิ่งเรียบ แววตาเด็ดเดี่ยวเสียจนคนมองใจหายวาบ และเจ็บร้าวในโพรงอก
::::::::::::