นิคาซิโอ้มองริมฝีปากอวบอิ่มที่เขาเคยสัมผัสความนุ่มนิ่มเมื่อคืนที่ตัวเองเมากลับมา แต่ต่อให้เมาขนาดไหน ไม่รู้ทำไม ยังจำความนุ่มนั้นได้ขึ้นใจ เขาอยากจะลองจูบในตอนที่ตัวเองยังมีสติสัมปชัญญะครบถ้วน เพื่อทบทวนถึงความแตกต่าง บางที ความเมา อาจจะทำให้รู้สึกเคลิ้มไป จริงๆ แล้ว จูบเธออาจจะไม่ได้รสชาติด้วยซ้ำ มีนาเองก็นึกถึงสัมผัสของเขาเมื่อคืนนั้นแล้วหน้าร้อนผ่าว ยิ่งเมื่อใบหน้าของดิเอโก้ค่อยๆ เคลื่อนเข้ามา ก็ยิ่งใจเต้นแรง สายตาเธอมองริมฝีปากได้รูปของเขา ที่กำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้ ทันใดนั้น ทุกอย่างพลันหยุดนิ่ง ดีเอโก้ชะงัก ไม่ได้จูบลงมา เขากระตุกยิ้มราวกับหยามเหยียด มือทั้งสองตะปบเข้าที่แขนทั้งสองของมีนา “นึกว่าฉันจะจูบเธอหรือไง”ดีเอโก้ถาม “ ..”เธอหน้าชา “ฝันไปเถอะ”เขามองด้วยสายตาดูแคลน “ถ้าไม่เมา ฉันไม่เอาเธอหรอก” “เหรอคะ”มีนาเชิดหน้าท้าทาย “งั้นก็อย่าเมาแล้วกัน” “หึ!”ดีเอโก้ผลักเธอลงบนเตียง จากนั้นก็ตามลงไป ร่างของเขาคร่อมอยู่เหนือร่างของเธอ “ฉันยังไม่อยากตาย ยังไม่อยากติดโรคร้ายจากผู้หญิงหากินอย่างเธอหรอก” “งั้นก็อยู่ห่างๆ ฉันไว้ เพราะไม่แน่ ตอนนี้คุณอาจจะติดโรคจากฉันแล้วก็ได้”มีนายอกย้อน ดีเอโก้แสยะยิ้มก่อนจะถอนห่าง แล้วลุกขึ้น สายตาเขามองร่างที่นอนอยู่บนเตียงอย่างสำรวจ เธอสวมเสื้อยืด กางเกงสามส่วน แต่ทำไม ดูยังไงๆ ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเซ็กซี่ ดิเอโก้ละสายตา แล้วเดินออกไป เพราะยังไม่อยากให้ตัณหาเข้ามาครอบงำ