โปรย รักเธอปานชีวา
“จูบกันขนาดนั้น เป้้ยังกล้าแทนตัวว่าดิฉัน
และเรียกผมว่าหัวหน้าอีกหรือ
ที่ว่าไม่พร้อม ไม่พร้อมอะไร
ผมไม่ได้คิดไปเองคนเดียวหรอกนะว่าระหว่างเรา
มันมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น
หรือเป้้ไม่รู้สึก มันเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนเราเจอกันครั้งแรกแล้ว
เลิกต่อต้านผมสักทีได้ไหม ผมมีอะไรไม่ดีหรือ
เป้้ถึงปฏิเสธผมแบบไม่มีเยื่อใยแบบนี้”
โปรย เพียงรัก ท่ามกลางผู้คนมากหน้าหลายตา โดยเฉพาะสาวน้อยสาวใหญ่ที่กำลังรายล้อมอยู่รอบกาย เพื่อแย่งชิงความสนใจจากเขา แต่ทำไม...แววตาของเขาถึงได้ความอ้างว้าง โดดเดี่ยว เหมือนคนที่อยู่ตัวคนเดียวอย่างนั้น
ทำไมถึงอยากจะเดินเข้าไปจูงมือเขาให้ออกมาจากความวุ่นวายตรงนั้น!
ทำไมเธอถึงรู้สึกสงสาร!
ทำไมทั้งๆ ที่เธอไม่ชอบหน้าเขาอยู่เป็นทุนเดิม!
ม่านไหมสะดุ้งเบาๆ เกือบหันหนีแทบไม่ทัน เมื่ออยู่ๆ สายตาของอติยุทธตวัดฉับและจ้องมองเธอตอบกลับมา....