เสน่หาลวง / อิงลดา หนังสือใหม่ทำมือ***สนุกคะ***

คำโปรย

เสน่หาลวง

       การรักคาสโนวาเนื้อหอมที่มีผู้หญิงรายล้มรอบกายไม่เคยขาดทำให้หัวใจของเธอต้องทุกข์ระทม หญิงสาวจึงร้องขอให้เขาออกไปจากชีวิตของเธอเพื่อปกป้องหัวใจไม่ให้บอบช้ำไปมากกว่านี้ แต่ข้อเสนอแสนอัปยศจากเขากลับทำให้เจ็บแทบขาดใจ

‘นอนกับเขา’ เพื่อแลกกับการให้เขายอมทำตามคำร้องขอ แม้จะเจ็บราวไปทั้งอกแต่เธอก็ก้มหน้ารับข้อเสนอทั้งน้ำตาด้วยความขมขื่น เจ็บแสนเจ็บจนแทบทุรนทุราย เมื่อใจมันยัง ‘รัก’ ทั้งอยากปล่อยมือและอยากรั้งเขาเอาไว้

        ทว่าทุกอย่างกลับไม่เป็นไปตามสัญญาเมื่อคนเจ้าเล่ห์อย่างเขาล่อลวงเธอด้วยไฟเสน่หาอันเร่าร้อน พร้อมทั้งยัดเยียดตำแหน่ง ‘เมีย’ ทางพฤตินัยพร้อมกับประกาศก้องว่าจะไม่ยอมออกไปจากชีวิตของหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของหัวใจเด็ดขาด!

          “ออกไปจากชีวิตของแยมได้ไหมคะ…”

        พรรณพัชรสบตาชายหนุ่มอย่างเว้าวอน ดวงตาคู่สวยเอ่อคลอด้วยหยดน้ำตาที่พร้อมจะร่วงหล่น กลีบปากสีสวยเม้มเข้าหากันแน่นเพื่อสกัดกั้นไม่ให้น้ำตามันไหลออกมาประจานความอ่อนแอ ร่างอรชรแทบทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นหากมือบางไม่จับยึดพนักพิงเก้าอี้เอาไว้แน่น หญิงสาวกำลังอ่อนแรงลงเรื่อยๆ เมื่อสบตาที่เต็มไปด้วยความว่างเปล่าของบุรุษหนุ่มผู้ครอบครองหัวใจอย่าง ‘เมธัส อนันทกุล’

        “ให้หยุดหายใจยังง่ายกว่าครับ”

เมธัสตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งขรึม ดวงตาคมกริบเต็มไปด้วยความแน่วแน่มั่นคงสบสายตากับดวงตาคู่สวยของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า กรามหนาบดเบียดเข้าหากันจนเป็นสันนูนด้วยความคุกรุ่นกับถ้อยคำที่หลุดออกมาจากปากของหญิงสาวที่เป็นจ้าวหัวใจอย่าง ‘พรรณพัชร กิตตินันท์’ ก้อนเนื้อที่อกข้างซ้ายของชายหนุ่มถูกบีบรัดอย่างรุนแรงจนปวดหนึบ พรรณพัชรกำลังร้องขอในสิ่งที่เมธัสตัดสินใจยากที่สุดในชีวิต

        “ถ้าอย่างนั้นก็ทำมันเลยสิคะ…” 

          เสียงสั่นเครือบอกออกไป ดวงตาหม่นเศร้าไหวระริกน้ำตาจวนเจียนจะไหล ปลายเล็บมนจิกเข้าหาพนักพิงเก้าอี้แน่นเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดที่กระหน่ำรัวเข้ามาในใจจนใบหน้าเหยเก มันทวีความรุนแรงมากขึ้นทุกขณะจนเธอแทบทนไม่ไหว

        “ไม่มีทางที่คุณเมธจะทำแบบนั้น”

       “แยมขอร้อง…” น้ำเสียงของพรรณพัชรเริ่มอ่อนแรงลงเรื่อยๆ ใบหน้าเศร้าสร้อยเฝ้ามองเขาอย่างอ้อนวอน ทว่าสายตาที่เขามองเธอกลับเต็มไปด้วยความเย็นชาและว่างเปล่าจนรู้สึกโหวงเหวงที่อกข้างซ้าย 

        “อย่าขอในสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้เลยครับ”

เมธัสกัดฟันแน่นเพื่อระงับอารมณ์คุกรุ่นภายในใจ ทั้งๆ ที่อยากจับร่างบางมาเขย่าแรงๆ ให้สั่นคลอน บอกให้เขาเลิกยุ่งกับเธออย่างนั้นหรือ? ความเป็นไปได้ของมันแทบจะเป็นศูนย์ด้วยซ้ำ ชายหนุ่มไม่มีทางทำตามความต้องการของพรรณพัชรเด็ดขาด ในเมื่อมันคือสิ่งที่หัวใจของเขาเรียกร้องอยู่ตลอดเวลา

        “คุณเมธคะ แยมขอร้อง…หยุดยุ่งกับแยมเถอะนะคะ”

มือบอบบางสั่นเทาเอื้อมไปจับมือของชายหนุ่ม นัยน์ตาคู่สวยรื้นไปด้วยน้ำตายังคงสบตาเขาอย่างร้องขอ แววตาของเมธัสในตอนนี้ช่างเยือกเย็นจนเธอรู้สึกหนาวเหน็บไปทั้งหัวใจ เจ็บปวดจากคำพูดของตัวเองไม่เท่าไร แต่ความเย็นชาที่ได้รับจากชายหนุ่มผู้กุมหัวใจนั้นสร้างทรมานจนแทบขาดใจ

        “นอนกับคุณเมธสิครับ” น้ำเสียงและแววตาของเมธัสเย็นยะเยือกขณะที่กล่าวออกมา สันกรามของชายหนุ่มบดเบียดเข้าหากันแน่นด้วยแรงโทสะที่ลุกโชนในกาย พรรณพัชรกำลังทำให้เขาต้องกลายเป็นคนใจร้าย!

         “คุณเมธคะ…”