เจ้าสาวคนเถื่อน/ จันทร์กนก สนพ.เลิฟการ์เด้น ใหม่ทำมือ

“พี่ใหญ่ทำอะไร ปล่อยแก้วลงเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวแม่กับน้าของแก้วมาเห็น” ดอกแก้วขู่ฟ่อยกเอากัญจนาและกัญจนีขึ้นมาเป็นข้ออ้างทั้งที่ทราบดีว่าตอนนี้ ไม่มีใครอยู่สักคน มีแต่เธอกับคนในบ้านและฟาร์มเท่านั้นเอง “คุณป้ากับคุณน้าไม่อยู่ พี่ถามมาแล้ว เดี๋ยวนี้หัดหลอกพี่ใหญ่เหรอ อยากถูกทำโทษมากนักใช่ไหม” ฐปนนท์อุ้มดอกแก้วออกมาจนถึงที่ต้นไม้ใหญ่มุมหนึ่งของบ้าน แล้วรุนตัวของหญิงสาวไปจนติดต้นไม้ “พี่ใหญ่ปล่อยนะ” ดอกแก้วขัดขืนแต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากเพราะฐปนนท์จับข้อมือของเธอตรึงเอาไว้ ทั้งสองข้าง แถมยังขยับเข้ามาใกล้จนเธอหายใจแทบไม่ออก อึดอัดไปหมด “หลอกพี่ ขู่กัน แถมยังงอแงอีกเหรอ อย่างนี้ต้องลงโทษหนัก” ฐปนนท์ชะโงกหน้าเข้าไปหา จรดปลายจมูกโด่งคมสันลงที่จมูกเล็กน่ารัก ก่อนที่จะส่งปลายลิ้นเข้าไปแตะที่ขอบปากสีชมพูสวยแสนหวาน ไล่เลียแล้วตวัดบุกรุกเข้าไปอย่างรวดเร็ว ดูดดื่มน้ำหวานภายในอย่างหิวกระหาย เขาไม่ได้สัมผัสเนื้อตัวนุ่มๆไม่ได้จูบไม่ได้กอดมาสองเดือน คิดถึงจนจะทนแทบไม่ไหว ยังคิดกับตัวเองว่าดีแค่ไหนแล้วที่ยังควบคุมตัวเองอยู่ได้บ้าง ไม่ลากไม่ฉุดดอกแก้วไปถึงไหนต่อไหน