วิวาห์กามเทพ / ปารย์ สนพ.ไลต์ออฟเลิฟ เขียนฝัน หนังสือใหม่

ดวงตะวัน เตชาศิลป์  สาวสวยมาดมั่นจำต้องปฏิบัติภารกิจชวนปวดหัว เมื่อได้รู้ว่าคนที่น้องสาวฝาแฝดต้องแต่งงานด้วยเป็นใคร ก็อีตา คุณชายรวีกานต์ สรดิษฐ์อะไร นั่น แม้จะหน้าตาดีราวกับเทพบุตร แต่ก็เจ้าชู้หลายใจใช่ย่อย แถมยังพ่วงด้วยประเพณีแปลกๆ ของครอบครัว ที่อนุญาตให้ฝ่ายชายมีภรรยาได้มากกว่าหนึ่งคนนั่นอีก!!  รู้อย่างนี้แล้วพี่สาวที่แสนดีอย่างเธอ จะปล่อยให้น้องสาวสุดที่รักต้องเผชิญกับชะตากรรมอันเลวร้ายได้อย่างไร!!

               “หยิกฉันเหรอ” คุณชายรวีกานต์ว่าพลางคลำเนื้อส่วนที่เจ็บ

               “ถ้าคุณชายยังฉวยโอกาสอีก ดิฉันจะหยิกให้เนื้อขาดเลย ไม่เชื่อก็ลองดู” ดวงตะวันเชิดหน้าท้าทาย ก่อนชายหนุ่มจะย่างสามขุมหมายเข้าไปประชิดตัวเพื่อจัดการสำเร็จโทษ

              “ไหนบอกให้ลอง แล้วจะหนีทำไม กลัวเหรอ”

               “ปละ...เปล่า...ค่ะ”

               “เปล่าก็อย่าหนีสิ” โดยไม่รั้งรอให้หล่อนได้ตั้งตัว คุณชายก็ปรี่เข้าไปพันธนาการร่างอรชรไว้ในอ้อมกอดอีกครั้ง                      

               “คุณชายคะ ปล่อยเถอะค่ะ ดิฉันไม่หยิกคุณชายแล้วก็ได้”

               “แต่ฉันอยากให้เธอหยิกนี่นา”

                พระจันทร์เสี้ยว เตชาศิลป์ จำต้องสลับตัวกับพี่สาวฝาแฝดโดยไม่อาจปฏิเสธ เมื่ออีกฝ่ายยืนยันเสียงแข็งว่าทุกอย่างที่ทำก็เพื่อความสุขของเธอ แต่แล้วก็ต้องปวดหัวอีกครั้ง เมื่อความใจดีของตนส่งผลให้ต้องแต่งงานกับว่าที่เจ้าบ่าวของพี่สาวอย่างมิอาจขัดได้ แล้วผู้หญิงอ่อนต่อโลกอย่างเธอ จะเอาอะไรไปสู้คนใจร้ายอย่าง อชิระ กาญจนโชติ  ได้ล่ะ ในเมื่อเขาทั้งโหด ทั้งดุ แถมยังปากจัดยิ่งกว่าผู้หญิงเสียอีก!!

               “ดิฉันทราบค่ะว่าคุณกำลังโมโห แต่เรื่องทุบกล่องหม้อข้าวอะไรนั่น ดิฉันไม่ได้เป็นคนทำแน่นอนค่ะ ไม่เชื่อลองไปดูในครัวสิคะ”

               “นี่คุณกวนผมใช่ไหม”

               “เปล่าค่ะ” คำตอบนั้นส่งผลให้เจ้าของขาเพรียวยาวย่างสามขุมเข้าหาทันที

               “คุณจะทำอะไร!”

               “ผมไม่พิศวาสคุณหรอกน่า ไม่ต้องทำท่าหวงเนื้อหวงตัวขนาดนั้นก็ได้”

               “ถ้าอย่างนั้นก็เลิกเล่นสิคะ”

                จมูกโด่งเป็นสันแตะเข้ากับปลายจมูกเชิดรั้นของหล่อนทันทีที่พระจันทร์เสี้ยวหันหน้ากลับมา แต่ทว่ายังไม่ทันได้ประสานสายตากัน เข่าแหลมๆ ก็ยกขึ้นกระแทกกล่องหม้อข้าวของเขาเต็มแรงเสียแล้ว

                “โอ้ย! กล่อง...หม้อ...ข้าว...ผม”