พ่ายรักจอมพยศ ซีรีย์ชุด พันธนาการรักจอมพยศ ลำดับที่ 2 / กัณฑ์กนิษฐ์ ( ฝันหวาน , วารีรำเพย ) สนพ. ไลต์ ออฟ เลิฟ หนังสือใหม่ *** สนุกค่ะ ***

“ผมไม่ใช่คนดีอะไร?”

 “เอมทราบค่ะ”

คำตอบรับแสนซื่อของพิมพ์อัปสรทำเอาพารัณถึงกับหยุดชะงักไปชั่วครู่ถึงแม้ชายหนุ่มจะรู้ตัวเองว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายแสนดีอะไรนักหนาแต่เมื่อเธอเล่นตอบรับสนับสนุนคำพูดของเขาง่ายๆแบบนี้ชายหนุ่มก็พลันเกิดความรู้สึกมันเขี้ยวอยากฟัดแม่สาวน้อยหน้าใสตรงหน้าเธอกล้าดียังไงมาสนับสนุนคำพูดของเขาพารัณชอบด่าตัวเองก็จริงแต่เขาก็ไม่ชอบให้คนอื่นด่าเขานี่หว่า

“ทราบอะไรทราบว่าผมเป็นคนไม่ดีแล้วทราบได้ยังไง?”

“ก็คุณพูดเองนี่คะแล้วอีกอย่างคุณก็เป็นคนดุมากๆด้วยคุณชอบดุเอมชอบโวยวายตะคอกใส่เอมอยู่เรื่อยเลยแต่ถึงยังไงคุณก็เป็นที่พึ่งของเอมค่ะ”

เมื่อหญิงสาวส่งยิ้มแจ่มใสให้ชายหนุ่มพารัณก็เพิ่งเข้าใจกับคำว่าตาพร่ารูปลักษณ์ของเธออาจเหมือนนางฟ้าตัวจิ๋วแต่พอริมฝีปากคู่นั้นคลี่ยิ้มออกมาพารัณก็ชักอยากจะสวมมงกุฎลงบนศีรษะของพิมพ์อัปสรด้วยความที่เธอยิ้มสวยเหมือนนางงามไม่มีผิด

“คุณยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจความรู้สึกบางอย่างของตัวเองเอม…ถ้าหากกำลังคิดเพ้อฝันถึงผมผมขอให้คุณเลิกคิดซะถ้าคุณไม่อยากเจ็บปวด”

“เอมห้ามความฝันของตัวเองไม่ได้หรอกค่ะแต่บางทีความฝันกับความจริงมันก็ต่างกันนะคะ”

“ผมไม่ได้หมายความแบบนั้นผมกำลังจะบอกคุณว่าอย่าคิดที่จะรักผมเป็นอันขาดแม้แต่ชอบก็ไม่ได้หวั่นไหวก็ไม่ได้เพราะท้ายที่สุดคุณจะเป็นคนเดียวที่เจ็บปวด”

เรียวคิ้วของพิมพ์อัปสรขมวดเข้าหากันห้ามไม่ให้รักเธอยังพอเข้าใจแต่ห้ามไม่ให้ชอบหรือว่าพารัณต้องการให้เธอกับเขาเกลียดกัน

“ถ้าอย่างนั้นเอมก็ต้องพยายามเกลียดคุณเหรอคะ?”

ผู้ชายคนนี้มีความคิดแปลกประหลาดจะให้เธอเกลียดเขาได้ยังไงกันในเมื่อเขาเป็นผู้มีพระคุณเป็นคนที่ช่วยชีวิตและเป็นชายหนุ่มที่คอยดูแลเธอ

“ไม่ต้องชอบไม่ต้องรักไม่ต้องเกลียดแค่รู้สึกเฉยๆทำได้หรือเปล่า?”