เมียเก็บอสูร โดย ปานไพลิน ( สะมะเรีย ) ชุด Mistress by Marriage ลำดับที่ 3 / สนพ.อินเลิฟ พลอยวรรณกรรม โปรจับคู่ส่งฟรี

มาร์เซโล คอนสแตนเซีย อดีตนักค้าแข้งที่ผันตัวมาทำธุรกิจ
รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย คือคติที่นักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อประสบความสำเร็จอย่างเขายึดถือมาตลอดชีวิต
แต่เมื่อทุกๆโปรเจกต์ที่เขาสร้างสรรค์อย่างยากลำบากกลับถูกศัตรูคู่แค้น ‘ขโมย’ ไปอย่างหน้าด้านๆ
มิหนำซ้ำ ‘มัน’ ยังเล่นสกปรก ส่งน้องสาวตัวเองมาเป็นเมียน้อยบิดาของเขา
จนเป็นสาเหตุให้มารดาของเขาต้องล้มป่วย มาร์เซโลจึงหมดสิ้นความอดทน แล้วหันมาสวมหัวใจอสูร
ประกาศสงครามแค้นที่ต้องล้างกันแบบ ‘ตาต่อตา เลือดต่อเลือด’  

จะเป็นด้วยความโชคร้ายหรือชะตากรรมก็ตามแต่ เพราะผู้เป็นพ่อนึกจะสร้างศัตรูอย่างอสูรร้ายมาร์เซโลขึ้นมา
ผลแห่งการกระทำทั้งหมดจึงตกอยู่ที่ ละอองฝน บุตรสาวของศัตรูอย่างเธอโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว
หญิงสาวถูก ‘ฉุดคร่า’ มาเป็น ‘เมียเก็บ’ เพื่อรับการ ‘ลงทัณฑ์’ อย่างสาสม
เธอจำต้องอดทนกล้ำกลืนทั้งน้ำตา สงครามห้ำหั่นขยี้หัวใจทำให้เธอเจ็บช้ำอย่างแสนสาหัส
ความ ‘ไร้เดียงสา’ และ ‘เจียมตัว’ ทำให้หัวใจของอสูรมาร์เซโลสั่นไหว
ยิ่งเมื่อได้รู้ถึงชาติกำเนิดที่แท้จริงของหญิงสาว ปมแค้นอำมหิตถูกไขกระจ่างชัด
หัวใจที่เคยแข็งกระด้างก็แปรเปลี่ยน แต่เธอกลับใช้ความเมตตาของเขาในครั้งนี้ ‘หนีไป’ อย่างไม่ไยดี
หัวใจของอสูรร้ายเจ็บปวดร้าวราน ทั้งทรมานและแค้นสุดชีวิต!
มันจึงถึงเวลาที่มาร์เซโลจะตามตัวเธอกลับมาอีกครั้ง เพื่อสั่งสอนให้รู้ว่า
เป็นเมียของเขาแล้ว ถ้าคิดจะหนี ก็อย่าให้เขาจับตัวได้
เพราะถ้าจับตัวได้เมื่อไรล่ะก็ ความหวังจะรอดชีวิตจากเงื้อมมือของอสูรอำมหิต
ขึ้นอยู่กับความสมเพชเวทนาที่ชายหนุ่มจะมีให้ ‘เมียเก็บเชลย’ อย่างเธอเพียงเท่านั้น!

“ไอ้สิทธิชัยมันคงคิดว่าการยกเธอให้เป็นเมียเก็บฉันจะทำให้ฉันหลงเธอจนโงหัวไม่ขึ้น
แล้วฉันจะพิสูจน์ให้เห็นว่าลูกสาวของมันไม่ได้มีค่ามากมายไปกว่าโสเภณีราคาถูกข้างถนนเลยด้วยซ้ำไป”
พูดพลางวางมือลงบนหน้าอกคู่งาม บีบแรงจนหญิงสาวนิ่วหน้า เนินอกขาวเป็นรอยบีบเต็มแรง แดงเป็นริ้ว
“ใช่! ฉันมันไม่มีค่า ไม่มีค่ากับใครทั้งนั้น บางทีฉันยังไม่รู้เลยว่าฉันเกิดมาทำไม
ในเมื่อไม่มีใครต้องการฉันแม้แต่คนเดียว” ละอองฝนร้องไห้โฮอย่างสุดจะกลั้น
“เก่งนี่! มารยาสาไถยพวกนี้คงเรียนมาจากอาของเธอสินะ
ร้องสิ! ร้องเข้าไปเลย ถ้าคิดว่าน้ำตาของเธอจะทำให้ฉันสงสาร
จนปล่อยเธอไปล่ะก็ เชิญร้องตามสบาย
แต่อย่าคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปเหมือนคราวก่อน
เธอต้องทำหน้าที่เมียเก็บให้สมกับที่พ่อของเธอยกเธอให้ฉัน”
“อย่า...” หญิงสาวผวาเฮือกเมื่อปลายนิ้วสอดเข้าไปในกางเกงชั้นใน...